بررسی آتش در داستان سیاوش، ایران و هند

در گذشته هنگامی که می خواستند بی گناه را ازگناهکار شناسایی کنند، آن شخص باید از میان آتش داور عبور می کرد و اگر به سلامت بیرون می آمد نشانه ی بی گناهی و پاکی بود. در استوره ی ایرانیان، گذر از آتش، در داستان سیاوش دیده می شود که برای تهمتی بود که نامادریش سودابه به او زد، و در کنار آیین هایی که با آتش برگزار میشود، آیین خودسوزی و مرگ با آتش نیز دیده میشود که دو دیدگاه برای آن وجود دارد، یکی جنبه ی الهی و عرفانی و دیگری خودسوزی و مرگ. در داستان سیاوش، جریره همسر سیاوش هنگامی که مرگ پسرش را می بیند، گنج خانه ی فرود را آتش میزند و خود را می کشد. آتش گاه به بشر جان می دهد و زندگی می بخشد،چون خورشید و گاه داور است و خالص را از ناخالص می شناسد و گاه جان گیر است و خود دیگران را می کشد. آتش در برخی ملل تا جایگاه خدایی می رسد مانند اگنی در هند و بر او فدیه و قربانی می کنند و اگر مردهی خود را با آن بسوزانند، ارزشی بس والا دارد و گاه در آیینی دیگر هرچیزی را بر این آتش پاک، نباید آمیخت و سبب آلودگی آن میشود

کلیدواژه ها:

سیاوش ، آتش در ایران و هند ، اگنی ، ایندره ، خودسوزی