فرایند موسیقایی تکرار در شعر شفیعی کدکنی(با تاکید بر هزاره دوم آهوی کوهی)

یکی از عناصر موسیقایی برجسته در شعر شفیعی کدکنی تکرار است که در ساحتهای مختلف از واج گرفته تا هجا و از واژه تا عبارت برجسته و آشکار شده است. در این مقاله سعی شده به شکلی آماری و ضمن مطالعه ای موردی در دفترهای مختلف هزاره دوم آهوی کوهی فرایند موسیقایی تکرار مورد کندوکاو قرار گیرد. طی این بررسی مشخص شد انواع مختلف تکرار، در مجموعه هزاره دوم آهوی کوهی جلوه های رنگارنگی داشته، مهمترین عامل ایجاد کننده ی موسیقی درونی در شعر شفیعی به شمار میرود . در 213مورد (%87/29) از 244 قطعه شعری هزاره گونهای از تکرار به کار رفته است. از این میان دفتر ستاره ی دنباله دار با 54 قطعه ی شعری %22/13) نسبت به مجموعه) که در بردارنده گونه ای از تکرار است بیشترین میزان و مرثیه های سرو کاشمر با 28 قطعه ی شعری % 11/47) نسبت به مجموعه) کمترین میزان را دارا هستند. در مجموع در هزاره 594 بار از انواع تکرار استفاده شده است. شفیعی در کنار تکرار واجی که پربسامدترین نوع تکرار است از تکرار واژگانی نیز غفلت نکرده است او برای موسیقی آفرینی از تمهیدهای مختلفی استفاده کرده که موسیقی ناشی از اتباع و نام آواها از زمره آنهاست. شفیعی با هم قافیه آوردن پایان همهی بندها و نیز تکرارهایی که در پایان بندها صورت میگیرد، نشان داده به ایجاد موسیقی در کل بندهای یک شعر توجه ویژه ای دارد با این همه با توجه به حضور چشمگیر هماهنگی های صوتی در شعر که غالبا در سطح مصراعها گسترده شده اند، میتوان نتیجه گرفت که موسیقی شعر شفیعی در مصراع ها برجسته تر بوده و کمتر در بندها پراکنده شده است.

کلیدواژه ها:

موسیقی شعر ، تکرار ، شفیعی کدکنی ، هزاره دوم آهوی کوهی.