مولفه های پست مدرنیسم به مثابه ی سبک در شعر رضا براهنی

هرگونه تحولی در ادبیات و به ویژه شعر وابسته به تغییر و دگرگونی در حوزه ی ذهن و اندیشه ی بشر است و با تغییر ذهنیت فلسفی، معیارهای ادبی نیز دچار تحول و نوآوری میشود. به عقیده ی اندیشمندان، مهمترین تغییر در ذهنیت بشر در طول تاریخ در دوران معا صر با بروز جنبش پست مدرنیسم پدیدار شده ا ست، از دهه ی شصت به این سو، به تدریج تحولاتی به دنیای ادبیات فار سی راه یافت و کم کم از حوزه ی دا ستان و رمان به حوزه ی شعر وارد شد. یکی از این شاعران که با چنین رویکردی به سرودن شعر پرداخت، براهنی است که میتوان او را به عنوان پیشروترین نماینده ی شعر پستمدرن ایران دانست. این مقاله بر آن است تا جلوه های سبک پست مدرن را در شعرهای براهنی مورد تحلیل قرار دهد و نشان دهد که شاعر چگونه در فضایی پست مدرن به سرودن این نوع شعر د ست یازیده ا ست. تاکید بر مولفه های پست مدرن در شعر براهنی به مثابه ی سبک از آنروست که با وجود آنکه به نظر میرسد پست مدرنیسم از امور ثابت میگریزد و عرصه ی جزییتها و فردیت هاست اما از آنجا که از دالهایی محوری برخوردار است به ناگزیر ادبیات پستمدرن نیز پیرامون همان دالها شکل می گیرد. از این رو، این مولفه ها را میتوان ویژگیهای سبکی نه تنها فرد، بلکه دوره ی پستمدرن تعبیر کرد.

کلیدواژه ها:

پست مدرنیسم ، رضا براهنی ، شعر معاصر ، سبک ، اندیشه.