نقش میانجی تعهد صادراتی در ارتقای فعالیتهای صادراتی شرکتهای ایرانی

در اقتصاد مدرن درجه توسعه یافتگی یک کشور رابطه مستقیمی با حجم روابط تجاری بین المللی آن دارد. امروزه اینسوال که چگونه صادرکنندگان می توانند در حوزه بین المللی موفق شوند به یکی از چالش های این حیطه تبدیل شده است.برخی از مطالعات به گرایش های کارآفرینانه، نگرش و تمایل مدیریت به اتخاد استراتژی های ریسک آمیز در حیطه صادرات میپردازند. این مقاله قصد دارد با تکیه برتحقیقات پیشین، به بررسی تمایل شرکت ها به استفاده از ظرفیت های مناسب (تعهدصادراتی) و تاثیر آن در دستیابی به عملکرد صادراتی مطلوب و ورود هرچه موثر تر به بازار های جهانی را پرداخته و در ادامهتاثیر عواملی چون منابع ساختاری، تجربه و شدت رقابت را از طریق تاکید بر رویکرد منبع محور و نگرش اقتضایی، در بهبودعملکرد شرکت ها در ورود و توسعه فعالیت های صادراتی شان با توجه به نقش میانجی تعهد صادراتی مورد توجه قرار دهد.جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام شرکت های تولید کننده مواد شوینده، پاک کننده ، بهداشتی و سلولزی و ماشین آلاتوابسته عضو انجمن مربوطه است که در مجموع 198 شرکت رادر بر می گیرد. نرم افزار مورد استفاده در این پژوهش SPSS 23 و Smart PLS 3.0 است. نتایج پژوهش نشان داد که تعهد صادراتی با کارافرینی صادراتی و عملکرد صادراتی رابطهمستقیم (مثبت) و معناداری دارد. همچنین رابطه میان شدت رقابت و منابع با تعهد صادراتی تایید شد.

کلیدواژه ها:

تعهد صادراتی ، کارآفرینی صادراتی ، عملکرد صادراتی