اولویت بندی پتانسیل بیابانزایی مخروط افکنه هایبخش جنوبی حوزه آبخیز رودخانه شور با کاربرد روشSAW

بیابانزایی به عنوان پدیده ای نامطلوب در مدیریت منابع طبیعی تلقی شده و قادر است در هر اقلیمی رخ دهد.به-منظور بررسی اثر معیار خاک شناسی بر پتانسیل بیابانزایی مخروط افکنه ها در بخش جنوبی حوزه آبخیز رودخانه شور، نخست اقدام به تهیه ی نقشه ی طبقات شیب، کاربری اراضی و زمین شناسی کاربردی با هدف ایجاد واحدهای همگن و تعیین خصوصیات خاک شد، به طوری که از طریق روی هم قرار دادن و تقاطع آنها در نرم افزارArcGIS، نقشه ی واحدهای کاری حاصل شد. در این تحقیق سه شاخص حساسیت پذیری نسبت به فرسایش، شوری و نفوذپذیری خاک در نظر گرفته می شوند که در نهایت هر یک به صورت نقشه ای طبقه بندی شده، ارایه شدند. سپس اقدام به محاسبه وزن معیارها و نیز نسبت سازگاری با کاربرد روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)شد. در این تحقیق از روش SAW به منظور تعیین پتانسیل و اولویت بندی گزینه ها استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، دامنه تغییرات شاخص ارجحیت گزینه ها مبتنی بر روش AHP-SAW از 174/0 تا 999/0 متغیر است. نتایج تحقیق نشان داد که واحدهای V1 و V10 به ترتیب با دارا بودن شاخص های ارجحیت 999/0 و 174/0 بیشینه و کمینه پتانسیل بیابانزایی را به خود اختصاص داده اند. نتایج حاصل از پهنه بندی منطقه تحقیق نشان دهنده حضور دو طبقه کم (I)و خیلی زیاد (IV) در پهنه بندی شدت یا پتانسیل بیابانزایی مخروط افکنه ها است، به طوری که 18/74 درصد منطقه (معادل 77/4245 هکتار) دارای پتانسیل بیابانزایی کم و 82/25 درصد منطقه (معادل 67/1477 هکتار) دارای پتانسیل بیابانزایی خیلی زیاد است.

کلیدواژه ها:

اولویت بندی ، تصمیم گیری چندمعیاره ، روش SAW ، حساسیت پذیری به فرسایش ، شوری ، نفوذپذیری