فرسایش خندقی و روش های کنترل آن به همراه مروری بر سدهای کنترلی

خندق(گالی) کانالی نسبتا عمیق است که با جاری شدن جریان تند آب فرساینده به داخل دامنه تشکیل شده است تا دره ای با عمق و عرض چند متر تا ده ها متر ایجاد شود. فرسایش خندقی زمانی آغاز می شود که نیروی جریان آب از مقاومت خاکی که آب روی آن جریان می یابد، فراتر رود. فرسایش خندقی(گالی)ها نشان دهنده مراحل شدید فرسایش هستند و به بیان ساده می توان آنها را کانال هایی فرض کرد که به دامنه هایی تغییرمسیر می دهند که کانال ها معمولا به آنها تعلق ندارند. فرسایش توده ای می تواند نواحی حاصلخیز دیگری که روی آبخیز هستند کاهش دهد و سبب شود که خاک فرسایش یافته بیشتری از محل بالادست به نواحی پایین دست حرکت کند. زمانی که یک فرسایش خندقی(گالی) تشکیل شد، بااین حال کنترل فرسایش خاک پس از تشکیل آن دشوار و اغلب پرهزینه است. ایجاد پوشش گیاهی به سبب جریان متمرکز آب در این نقاط به ندرت سبب پایدار شدن رو کنی ها می شود. اغلب استفاده از روش های مکانیکی برای این منظور الزامی است که از این روش ها می توان به سدهای کنترلی، اقدامات کنترلی رو کنی و آبراه های دارای پوشش گیاهی اشاره کرد

کلیدواژه ها:

فرسایش ، سد کنترلی ، روش های مقابله ، جریان آب