رویکردی بر نوزاد ربایی در حقوق ایران

در بین ارتکاب جرم علیه آزادی تن انسان یکی از جرایمی که همواره در سطح جهان چهره ملموسی به خود داشته و در حقوق بین الملل و کنوانسیون ها و قطعنامه های سازمان ملل آن را ممنوع و قابل مجازات دانسته اند و همچنین در نظام قضایی ایران یکی از جرایمی که هم پیش از انقلاب و هم پس از انقلاب جرم انگاری شده است آدم ربایی می باشد در منابع فقهی شیعه هم مجازات شخصی که مبادرت به ربودن مجنی علیه و داد و ستد وی می نماید افساد فی الارض در نظر گرفته شده است. که از ربودن طفل تازه متولد شده نیز تحت عنوانصور خاص آن یاد می شود که منظور از طفل تازه متولد شده طفلی است که هنوز مدت زیادی از تولد او نگذشته و به آسانی قابل تشخیص از سایر اطفال تازه متولد شده نمی باشد.جرمی که با فعل مثبت خارجی نه با ترک فعل ،آنی و نه مستمر و از نظر عنصر روانی نیز با سوء نیت عام و خاص و علم مرتکب صورت می گیرد.هرچند در کشور ما به این جرم در دوره های مختلف قانون گذاری توجه شده است اما کاستی های فراوانی در مورد آن به چشم می خورد که ما قصد داریم به ان بپردازیم.

کلیدواژه ها:

آدم ربایی ، طفل تازه متولد شده ، شروع به نوزادربایی