مبانی حلیت و حرمت پرندگان از منظر فقه امامیه

در متون دینی مسلمان ها و قرآن اشارات و آیاتی مرتبط با غذای حلال وجود دارد و تاکید دارند که غذای حرام در جسم و روح انسان تاثیر سوء دارد. نظر به ضرورت استفاده از غذای حلال سبب شد، تا کشورهای اسلامی غذای حلال را راه اندازی کنند. امروزه غذای حلال جایگاه مهمی در میان کشورهای اسلامی و غیر اسلامی پیدا کرده و در حال تلاش هستند تا گسترهی آن را به سراسر عالم برسانند. حلال به غذایی گفته می شود که معیارهای شرعی اسلامی در آن رعایت شود و دین اسلام مصرف آن را مجاز کرده است و لازمه ی آن شناخت مسایلی است که از طریق شرع کتاب و سنت بیان شده است. پرندگان نیز که یکی از مواد غذایی مصرفی مردم در نقاط مختلف جهان می باشند، دارای ملاک و معیارهایی هستند که مطابق برخی از آنها گوشت یک پرنده حلال و طبق برخی دیگر گوشت آن حرام می شود. از آن جهت که تحقیق وسیع و یکپارچه در این باره صورت نگرفته است؛ پرسش از معیارهای حلیت و حرمت، مساله ای است که نیازمند کاویدن تا مرحله ی یافتن پاسخی درخور است. این تحقیق با هدف شناخت حدود و ثغور معیارهای حلیت و حرمت پرندگان از دیدگاه امامیه انجام شد و نیل به این مقدمه در سایه ی توصیف و تحلیل گزاره های فقه مذهب امامیه با گردآوری داده های کتابخانه ای میسر شد

کلیدواژه ها:

معیار ، حلیت ، حرمت ، پرندگان ، فقه ، امامیه