کودکان و طلاق با تاکید بر رویکرد حرفه مددکاری اجتماعی

یکی از مسایل اجتماعی که می تواند بر روی سلامت افراد اثرگذار باشد مسیله طلاق است که در سال های اخیر، با افزایش روز افزون آن، این مسیله به یک روند و معضل مهم اجتماعی تبدیل شده است. طلاق منجر به اختلال در رابطه بین والدین و فرزندان، ادامه اختلاف بین همسران سابق، از دست دادن حمایت های احساسی، مشکلات اقتصادی و افزایش مشکلات مختلفی نیز خواهد شد؛ همچنین سیستم های فردی و اجتماعی کودکان را به صورت های مختلف تحت تاثیر قرار می دهد. مقاله حاضر به بررسی شکاف هایی که طلاق در خانواده و با تاکید بر کودکان ایجاد می کند به روش کتابخانه ای و اسنادی می پردازد و به دنبال ارایه پیشنهاداتی کاربردی و عملیاتی با رویکرد مددکاری اجتماعی به منظور کاهش گسست های خانوادگی است. طلاق منجر به تضعیف رابطه والدینی، ارتباط مادر _ فرزندی و همچنین پدر _ فرزندی شده و رویکرد حرفه مددکاری اجتماعی در کار با کودکان طلاق از طریق تسهیلگری، مدافعه، ترمیم کنندگی (کاتالیزور) و مشاوره است. لازم است تا مددکاران اجتماعی نسبت به استراتژی های مداخله اطلاعات و آگاهی کافی داشته باشند تا بدین شیوه در خانواده های تک والدی که مشکلات عدیده ای در زمینه طلاق دارند ورود پیدا کنند و علاوه بر کمک به زن و شوهری که امروزه جدا از یکدیگر زندگی می کنند به فرزندانی که در معرض آسیب های جسمانی، روانشناختی و اجتماعی هستند کمک کنند. هدف اصلی از مداخلات مددکاران اجتماعی کمک به مراجعان در جهت کاهش و آرام نمودن مراجعان و افزایش بهزیستن و زندگی همراه با کیفیت زندگی است.

کلیدواژه ها:

کودک ، طلاق ، مددکاری اجتماعی ، خانواده