رابطه بین سبک یادگیری و انگیزش تحصیلی با سلامت روانی دانش آموزان

مقدمه: از نظر سازمان بهداشت جهانی سلامت روان عبارت است از قابلیت فرد در برقراری ارتباط موزون و هماهنگ با دیگران، توانایی در تغییر و اصلاح محیط اجتماعی خویش و حل مناسب و منطقی تعارض های هیجانی و تمایلات شخصی خود ( میرکمالی، 1388 ). علاوه بر این، سلامت روانی به عنوان حالتی تعریف می شود که الف) نداشتن بیماری روانی، ب) حضور سطح مطلوبی از بهزیستی را شامل می شود ( قایدی،یعقوبی، امیدی، ظفرو بخشی، 1387 ). بنابراین پرداختن به سلامت روانی دانش آموزان نوجوان یکی از محورهای مهم و پایه برای بهداشت و سلامت روانی جامعه است. مطالعات نشان می دهد که اگر دانش آموز مشکلات و تضادهای روانی داشته باشد، قدرت ساز گاری با محیط مدرسه، معلمان، دوستان، خانواده و جامعه را نخواهد داشت و مشکلات او روز به روز گسترده تر می شود (شفیع آبادی، 1388). روش: در این پژوهش 309 دانش آموز پسر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و پرسشنامه های سبک یادگیری و انگیزش تحصیلی و سلامت روان را تکمیل کردند. داده ها به کمک شیوه آماری همبستگی و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. نتایج: تحلیل رگرسیون با روش گام به گام، این سه متغیر سبک یادگیری و انگیزش تحصیلی با سلامت روانی دانش آموزان با یک دیگر ارتباط داشته و از بین سبک های یادگیری، تجربه عینی قدرت پیش بینی کننده بهتری نسبت به سایر متغیرها دارد. بحث و نتیجه گیری: این پژوهش به لزوم پرداختن به سبک یادگیری و انگیزش تحصیلی در فرآیند سلامت روانی تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

سبک یادگیری ، نگیزش تحصیلی ، سلامت روانی