نقش شبکه اجتماعی مجازی بر شایستگی کانونی دانشجویان دانشگاه مازندران

این تحقیق با هدف تعیین نقش شبکه اجتماعی مجازی بر شایستگی کانونی دانشجویان دانشگاه مازندران صورت گرفت. این پژوهش براساس هدف کاربردی، نوع آن کمی و روش مورد استفاده پیمایشی مقطعی می باشد . جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه مازندران در سال تحصیلی 96-1395 که عضو شبکه های اجتماعی مجازی بودند می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد 373 دانشجو انتخاب شده اند. برای انجام پژوهش از پرسشنامه شبکه اجتماعی مجازی و پرسشنامه شایستگی کانونی محقق ساخته استفاده شد. که روایی محتوایی پرسشنامه بعد از تایید اساتید و اجرای آزمایشی آن بوسیله فرمول CVR تایید شد . پایایی پرشسنامه شبکه اجتماعی و شایستگی کانونی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب برابر با 80 و 86 بدست آمده است. یافته های تحقیق نشان می دهد با افزایش سطح مقطع تحصیلی، میزان شایستگی کانونی دانشجویان افزایش می یابد به طوری که میانگین شایستگی دانشجویان دوره دکترا بیشتر از دو دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد بوده است. و این امر تایید کننده نقش مستقیم تحصیلات بر شایستگی می باشد. میانگین شایستگی کانونی در دو گروه جنسی تفاوت معنادار نشان نمی دهد اما میانگین میزان استفاده دانشجویان دختر و پسر از شبکه اجتماعی مجازی تفاوت معنادار را نشان می دهد. از طرف دیگر نتایج پژوهش نشان داد استفاده دانشجویان از شبکه اجتماعی مجازی بی تاثیر بر سطح دانش، مهارت و نگرش آنها نبوده است و با ابعاد مختلف شایستگی دانشجویان همبستگی دارد.

کلیدواژه ها:

شبکه اجتماعی مجازی ، شایستگی کانونی ، دانشجویان