شناسایی روابط راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با راهبردهای مقابله ای در بین دانش آموزان متوسطه

راهبردهای مقابله ای، فنونی هستند که افراد در مواجهه با رویدادهای تنش زا به کار می گیرند. توانایی کنترل و تسلط بر موقعیت می تواند در افزایش توانمندی مهارت های مقابله ای موثر باشد و اثرات مخرب تنیدگی بر سلامت جسمانی و روانی جلوگیری کند. هدف پژوهش شناسایی روابط راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با راهبردهای مقابله ای دانش آموزان متوسطه دوم در آموزش و پرورش ناحیه چهار تبریز بود. پژوهش حاضر از نظر روش شناسی، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم به ترتیب تعداد 5221 نفر دختر و 6047 نفر پسر و در مجموع 11268 نفر می باشد. برای تعیین حجم نمونه از جدول مورگان استفاده شد که مطابق آن 373 نفر دانش آموز به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی انتخاب گردیدند که 200 نفر آن دانش آموز پسر و 173 نفر دانش آموز دختر می باشد. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه: 1-پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دیگروت و پرسشنامه راهبردهای مقابله ای لازاروس و فولکمن استفاده گردید. برای تحلیل داده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده گردید. نتایج حاصل از ضریب همبستگی نشان داد که بین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با راهبردهای مقابله ای رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

راهبردهای یادگیری خودتنظیمی ، راهبردهای مقابله ای