بررسی و ارزیابی توان زیست محیطی، پتانسیل ها و جاذبه های گردشگری شهرستان چابهار (نمونه موردی شهرستان چابهار)

یکی از راهبردهایی که اخیرا در اغلب کشورهای جهان مورد توجه قرارگرفته توسعه و گسترش گردشگری در نواحی محروم و دارای پتانسیل لازم برای گسترش گردشگری است هست در برخی از محیط ها طبیعت باکم نرین خطرات مهیای بالاترین توسعه است و در برخی دیگر کمترین توسعه را در آن منجر به خرابی محیط زیست می شود. این معنا بیان کننده آن است که برای انجام توسعه در محیط زیست بیشتر از برنامه ریزی باید به ارزیابی توان اکولوژیکی آن در چارچوب یک برنامه ریزی منطقه ای پرداخت. شهرستان چابهار در جنوب خاور ایران در جنوب زون زمین شناسی مکران ساحلی درواقع در 761 کیلومتری زاهدان قرار دارد. با توجه به تنوع صنایع اکولوژیکی در منطقه چابهار که هرساله بر تعداد گردشگران آن افزوده می شود و هم چنین قابلیت جذب گردشگر داخلی بیشتر و خارجی را نیز دارد و می تواند یکی از مناظر بی نظیر ایران جهت جذب اکو توریست بوده و از طرفی تنوع پدیده ها مناظر و تفاوت های نوع اکوسیستم ها آبی، خشکی، آب شیرین، آب شور از قابلیت های بی نظیر در این منطقه موردمطالعه هست که در این پژوهش به بررسی و معرفی و ارزیابی توان اکولوژیکی این منابع پرداخته می شود توسعه گردشگری و به خصوص توسعه پایدار طبیعت گردی در چابهار به لحاظ وجود عناصر و جاذبه های طبیعی و فرهنگی امری امکان پذیر و قابل اجرا است اما بدون شناخت و ارزیابی پتانسیل های بالقوه و بالفعل در هر منطقه برنامه ریزی و پیش بینی وجود نخواهد داشت و لازم است جهت ارزیابی مناسب به منظور توسعه توریسم مطالعه و برنامه ریزی صورت پذیرد. ارزیابی توان های زیست محیطی و تعیین توان های بالقوه و تخصیص کاربری های متناسب با آن روشی است که می تواند میان توان طبیعی محیط و نیاز جامعه و فعالیت های انسان در فضا یک رابطه ی منطقی سازگاری به وجود آورد با توجه به این مطلب در این پژوهش نیز سعی خواهد شد به ارزیابی توان زیست محیطی شهرستان چابهار به منظور توریسم اقدام شود. در این تحقیق گردشگری در چابهار به عنوان محیط موردنظر جهت شناسایی عوامل بیرونی، درونی مدنظر قرارگرفته است

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توریسم ، شهرستان چابهار: منطقه آزاد