بهینه سازی اقتصادی و فنی سیستم اتوبوسرانی شهری با استفاده از سیستم اتوماتیک موقعیت یاب خودرو

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 489

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCEEM06_047

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1397

چکیده مقاله:

کنترل و مدیریت کلیه وسایلی که در ناوگان اتوبوسرانی شهری در حال حرکتند و اطلاع یابی از وضعیت هر یک از آنها در هر زمان بسیار حایز اهمیت میباشد. برای این منظور در سالهای اخیر از سیستم موقعیت یاب خودکار وسایل نقلیه استفاده شده است. علیرغم کارایی خوب این سیستم، اما بواسطه هزینه های مصرفی آن نیاز به بهینه سازی دارد. این سیستم براساس کدهای خطایی که از طرف اتوبوس به مرکز ارسال میشود بررسی میگردد. معایب شامل موارد مختلفی میباشد که میتوان خرابی باتری، ضعف آنتن، قطع ارتباط با دستگاه پرداخت الکترونیکی کرایه و ... را نام برد. بنابراین در این تحقیق از ادغام تکنیک روش سطح پاسخ و الگوریتم ژنتیک برای بهینه سازی استفاده شد. تعمیر کردن ماشین با هر روشی که انجام گیرد هزینه بر میباشد. بنابراین برای بهینه سازی استفاده از اتوبوسها در یک خط میتوان با تعیین شرایط بهینه کاری به منظور کاهش هزینه های جانبی و تعمیر استفاده کرد. شرایط مختلفی موجب آسیب دیدن ماشین می گردد مانند سرعت غیر مجاز، ترمز شدید، توقف غیر مجاز، خروج از خط، ضعف آنتن، شتاب غیر عادی و نوع اتوبوس. برای تعیین شرایط بهینه ابتدا یک رابطه بین میزان تعمیر و این ویژگیها با استفاده از روش سطح پاسخ تعیین و به عنوان تابع برازش در الگوریتم ژنتیک استفاده شد. نتایج استفاده از الگوریتم ژنتیک نشان داد که بهترین تعداد سرعت غیر مجاز، ترمز شدید، توقف غیر مجاز، خروج از خط، ضعف آنتن، شتاب غیر عادی به ترتیب برابر 42/3، 21/3، 6/3، 23/9، 14/62، 50/98 می باشد. با این شرایط تعداد ارسال ماشین به تعمیرگاه به شدت کاهش یافتهو تقریبا می توان آنرا صفر دانست. با توجه به اینکه کلیه اتوبوسهای مورد بررسی تعمیرگاه رفته بودند دستیابی به مقدار صفر مطلق امکان پذیر نبود. اما مقادیر خیلی کوچک نزدیک صفر براساس مدل نیز برای ما کفایت میکند.

کلیدواژه ها:

سیستم موقعیت یاب خودکار وسایل نقلیه ، بهینه سازی ، روش سطح پاسخ ، الگوریتم ژنتیک ، مدلسازی

نویسندگان

مهدی ترابی

دانشجوی کارشناسی ارشد مخابرات نوری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرمجلسی

سیدعلی هاشمی

دپارتمان مهندسی برق و کامپیوتر، دانشکده فنی شهید مهاجر اصفهان،دانشگاه فنی و حرفه ای استان اصفهان

محسن عشوریان

دانشیار گروه مهندسی برق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرمجلسی