بررسی اعتمادپذیری خط لوله دریایی خورده شده در خلیج فارس

خوردگی یکی از مهم ترین و موثر ترین عوامل بر روی سلامتی سازه ها می باشد که به دلیل واکنش سطح فلز با اکسیژن رخ می دهد و باعث کاهش ضخامت جداره سازه می شود. در تحقیق حاضر سلامتی و ایمنی یک خط لوله در محیط خلیج فارس با در نظر گرفتن مدل های شکست متفاوت توصیه شده توسط آیین نامه های انگلستان و آمریکا در سال های متفاوت خدمت دهی با استفاده از روش قابلیت اطمینان مرتبه اول و نمونه برداری مونت کارلو با لحاظ نمودن مدل های گوناگون برای پیش بینی حداکثر عمق خوردگی ارزیابی گردیده شده است. همچنین به منظور تعیین تاثیر پارامترهای ورودی بر روی احتمال شکست خط لوله در اثر خوردگی، تحلیل حساسیت با استفاده از شاخص اهمیت گاما انجام پذیرفته است. نتایج عددی نشان داد که روش قابلیت اطمینان مرتبه اول از دقت کافی برخوردار است. بر اساس مقادیر شاخص اهمیت، فشار داخلی و تنش تسلیم به ترتیب مهمترین فاکتور موثر و مقاوم بر روی احتمال شکست خط لوله در برابر ترکیدگی می باشند.

کلیدواژه ها:

خط لوله در یایی ، خوردگی ، احتمال شکست ، شاخص اهمیت ، اعتمادپذیری