نقش مدیریت شهری در توسعه پایدار گردشگری (نمونه مورد مطالعه: شهر ساری)

در جوامع پیچیده امروزی گردشگری شهری، جهت نیل به تعادلی پایدار میان نیازهای جوامع محلی، حفظ محیط زیست و ارتقاء سطح کیفیت زندگی، نیازمند شکل گیری یک نظام مدیریتی قوی شهری با نگرش سیستمی و با تاکید بر توسعه پایدار شهری می باشد. بر این اساس، این تحقیق نقش مدیریت شهری در توسعه گردشگری پایدار شهر ساری را به عنوان یکی از قطب های گردشگری ساحلی در استان مازندران مورد بررسی قرار داده است. هدف از این تحقیق شناخت ابعاد اقتصادی، اجتماعی و اکولوژی گردشگری شهری در راستای زمینه سازی جهت برنامه ریزی و مدیریت پایدار گردشگری شهر ساری و تعیین و ارایه راهکار های عملی برای توسعه گردشگری شهر می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی و در آن گردآوری داده ها بر پایه پرسشنامه هایی م یباشد که جامعه آماری آن شامل 384 نفر از شهروندان و مدیران شهری بوده است. برای تعیین حجم نمونه از جدول کرجسی و مورگان استفاده و انتخاب ها به شیوه تصادفی ساده بوده و جهت تحلیل آمار گردآوری شده از نرم افزار SPSS و روش های آماری استفاده گردیده است. نتایج این تحقیق نشان داده است که شهر ساری با وجود جاذبه های طبیعی و چشم اندازهای زیبا و دارا بودن آب و هوای مناسب و با قابلیت جذب بالای گردشگر، از پیامدها و آسیب های جدی گردشگری در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی فرهنگی و به ویژه زیست محیطی مصون نبوده است. از پیامدهای منفی افزایش گردشگران بر شهر می توان به افزایش بی قاعده قیمت زمین و املاک شهری و کاهش امنیت شهر اشاره نمود که به دلیل عدم تناسب زیرساخت های موجود شهر با این افزایش، آسیب های جدی بر شهر وارد گردیده است. در این زمینه توجه اصولی به زیرساخت ها، امکانات و مراکز خدمات لازم برای گسترش گردشگری با مشارکت سرمایه گذاری بخش خصوصی و شهروندان و با فروش اوراق مشارکت، ضروری می نماید. علیرغم اینکه گردشگری در شهر ساری به میزان زیادی موجب افزایش سطح آگاهی ها و بینش اجتماعی شهروندان و بهبود کیفیت زندگی آنان گردید، اما میزان مشارکت مردم شهر ساری در امر گردشگری بسیار پایین بوده و در راستای اندیشه توسعه پایدار نمی باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، گردشگری ، توسعه پایدار گردشگری ، شهر ساری ، گردشگری شهری