ارزیابی کمی صحت و دقت سامانه های تصمیم گیری در پیش بینی مناطق مستعد آتش سوزی در مراتع

آتش با سوزاندن گیاهان، تغییر دادن الگوی توالی و تغییر منابع گیاهی بر اکوسیستم های طبیعی تاثیر میگذارد. به دلیل افزایش خطر آتش سوزی و خسارتهای ناشی از آن، طراحی و توسعه روشهای موثر کنترل و پیشبینی آن ضروری به نظر میرسد. بهره گیری از انواع منابع سنجش از دوری متداول است. هدف از انجام این تحقیق مقایسه و ارایه بهترین مدل برای پیش بینی خطر آتش سوزی در مراتع است. منطقه مورد مطالعه شامل 4 شهرستان به نامهای خاتم، بوانات، پاسارگاد و ارسنجان در استان یزد است. به منظور مدلسازی نقشه خطر آتش سوزی از روش تحلیل سلسله مراتب فازی برای وزن دهی به عوامل موثر در آتش سوزی استفاده شد. عوامل مورد استفاده شامل 3 معیار و 11 زیر معیار است، که شامل فاصله از جاده اصلی، فاصله از شهر، فاصله از مناطق کشاورزی، شیب، جهت، ارتفاع از سطح دریا، شاخص پوشش گیاهی نرمال شده NDVI ، نوع پوشش گیاهی، میانگین بارش باران، میانگین دما و باد است. برای تهیه نقشه این عوامل از مدل رقومی ارتفاع منطقه و داده های سنجنده MODIS و اطلاعات سازمان نقشه برداری استفاده شد. نتایج حاصل برای مدلسازی مناطق ریسک پذیر آتش سوزی بر اساس عملگر منطقی عدم ریسک پذیری بالاترین احتمال آتش سوزی نزدیک مناطق کشاورزی را نشان داد با احتمال %55 و آماره مطلوبیت نسبی برابر با %31، که نشانه ی ضعف این روش بود. .نتایج حاصل از وزنی خطی در بالاترین ریسک (%82) و 63% ROC با واقعیت مکانی مطلوب فاصله داشت، اما نتایج حاصل از سامانه تصمیم گیری عملگر منطق ریسک پذیری با 70% ROC بالاترین اعتبار را به خود اختصاص داد.

کلیدواژه ها:

تحلیل سلسله مراتبی فازی ، مدلسازی ، .NDVI