اثربخشی آموزش مهارت های فرزند پروری مثبت بر خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش پیشرفت دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای فرزند پروری مثبت بر خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش پیشرفت دانش آموزان بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی موردمطالعه در این پژوهش کلیه مادران دانش آموزان 15-13 ساله مدارس متوسطه اول شهر صنعتی البرز در سال 1396 بود که 30 نفر از آنها به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند (یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل). گروه آزمایش، برنامه آموزش مهارتهای فرزند پروری مثبت را در 8 جلسه دریافت کردند درحالیکه به گروه کنترل این آموزش ارایه نشد. جهت گرداوری اطلاعات از پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس (1971) و پرسشنامه خودکارآمدی دانش آموز جینکز و مورگان (1999) استفاده شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس، با استفاده از نسخه 23 نرم افزار آماری SPSS تحلیل شد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد، آموزش مهارتهای فرزند پروری مثبت بر افزایش خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش پیشرفت دانش آموزان تاثیر معناداری دارد. بنابراین میتوان گفت بهبود خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش پیشرفت دانش آموزان نتیجه تغییر الگوها و روشهای فرزند پروری در مادرانشان میباشد که در جلسات فرزند پروری مثبت شرکت کرده بودند.

کلیدواژه ها:

فرزند پروری مثبت ، خودکارآمدی تحصیلی ، انگیزش پیشرفت