بررسی رابطه مهارتهای ارتباطی با خودتنظیمی تحصیلی و همدلی دانش آموزان چندپایه

انسان برای برآورده شدن نیازهای خود نیازمند برقراری ارتباط می باشد . مهارتهای ارتباطی می تواند انسان را در رسیدن به خواسته های خود و برقراری ارتباط موثر یاری رساند . مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه مهارتهای ارتباطی با خودتنظیمی تحصیلی و همدلی دانش آموزان کلاسهای ششم مدارس چندپایه و عادی روستایی شهرستان مه ولات انجام شد . پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی می باشد. در این پژوهش جامعه آماری شامل دانش آموزان شاغل در کلاس ششم چندپایه به تعداد 70 نفر بوده که با روش سرشماری به عنوان نمونه درنظرگرفته شده اند ؛ بعلاوه تعداد74 نفر از دانش آموزان مدارس عادی به روش تصادفی چندمرحله ای نیز به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. بوسیله ی سه پرسشنامه مهارتهای ارتباطی بارتون (1990) ، خودتنظیمی تحصیلی سواری و عرب زاده (1392) و همدلی ووزن و همکاران (2015) که پایایی آنها به ترتیب 0/89، 0/847 و 0/73 محاسبه شد، اطلاعات لازم گردآوری شد. نتایج نشان داد بین مهارتهای ارتباطی و همدلی و همچنین خودتنظیمی و همدلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد . همچنین میزان مهارتهای ارتباطی دانش آموزان مدارس عادی و چندپایه تفاوت معناداری ندارد ؛ اما میزان همدلی در دانش آموزان مدارس چندپایه بسیار بیشتر از مدارس عادی بود این در حالی است که میزان خود تنظیمی دانش آموزان مدارس عادی بیش از مدارس چندپایه بود .بین مهارتهای ارتباطی و همدلی دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معناداری مشاهده نشد .

کلیدواژه ها:

مهارتهای ارتباطی ، خودتنظیمی تحصیلی ، همدلی ، چندپایه