اندازه گیری خودکارامدی یادگیرندگان در محیط الکترونیکی به کمک رفتار شبکه ای آنان

شخصی سازی محیط یادگیری الکترونیکی یکی از موارد موثر در افزایش کارایی و بهره وری یادگیرندگان است. یکی از عوامل تاثیرگذار بر تحقق یادگیری موثر، خودکارامدی یادگیرنده است که به باور افراد نسبت به توانایی های خود برای انجام تکالیف اشاره دارد و به طور معمول از طریق پرسشنامه اندازه گیری میشود. در این میان جمع آوری اطلاعات فردی برای شخصی سازی چنین محیط هایی باید به صورت ضمنی انجام شود تا خللی در فرایند یادگیری آنها ایجاد نکند. هدف از این مقاله شناسایی سطح خودکارامدی یادگیرندگان در محیط یادگیری الکترونیکی است. بدین منظور رفتارهای مرتبط با خودکارامدی دانشجویان از پرونده های ثبت الکترونیکی آنان استخراج و با طراحی سیستمی فازی، سطح خودکارامدی هر یک از یادگیرندگان اندازه گیری شدهاست. مقایسه نتایج حاصل از سیستم پیشنهادی با نتایج ناشی از پرسشنامه خودکارامدی تحصیلی نشان میدهد دقت اندازه گیری سیستم فازی طراحی شده 88.2% است وسیستم به خوبی توانسته سطح خودکارامدی یادگیرندگان را شناسایی کند.

کلیدواژه ها:

یادگیری الکترونیکی ، خودکارامدی یادگیرنده ، رفتار شبکه ای ، نظریه فازی