راهکارهای اجرایی و مدیریتی استفاده از آب شور در آبیاری

محدودیت شدید منابع آب شیرین از یک طرف، عدم توجه به ضرورت بهره برداری صحیح و حفاظت از آن، به مرور زمان شرایطی را به وجود می آورد که در اثر تخریب و زوال این منابع، دورنمای این موهبت الهی را بصورت یک بحران جدی تداعی مینماید. راه حلهای متعددی ممکن است جهت غلبه براین بحران پیشنهاد گردد مهار ابهای سطحی ، افزایش راندمان آبیاری، پخش سیلاب و غیره، ولی بدلیل کمبود پتانسیل نزولات در سطح کشور و با فرض تحقق تمامی راهکارهای فوق باز هم مسئله کم آبی همچنان مشکل اساسی محدودیت تولید خواهد بود. استفاده از آبهای نامتعارف که هم اکنون براساس معیارهای موجود جزئ آبهای قابل مصرف در برنامه ریزی آبیاری لحاظ نمی گردد، می تواند به عنوان یک منبع جدید آب در نظر گرفته شود. و به استناد شرایط موجود استفاده از این نوع آبها، اجتناب ناپذیر خواهد بود. از آنجا که این نوع آبها ماهیتا اثرات منفی بر خاک و گیاه می گذارند. سوال اساسی این است که آیا امکان استفاده از آب شور بطوریکه عملکرد در حد معقول و خاک تخریب نگردد وجود دارد؟ جواب این سواول به استناد تجارب طولانی مدت کشاورزان و همچنین بررسیهای محققین مثبت است. در این چکیده به سرفصلهای آن اشاره می شود. 1. لزوم بازنگری بر طبقه بندی کیفی آبها در شرایط اقلیمی ایران 2. راهکارهای اجرایی و مدیریتی همراه با نتایج کارهای میدانی مانند: استراتژی چرخشی و اختلاط (Cyclic Blending) ، استراتزی براساس تناوب گیاه 3. (Cyclic Dual Rotation) کاربرد مواد اصلاحی شیمیایی 4. روشهای آبیاری در کنترل شوری

کلیدواژه ها:

روشهای آبیاری ، آب شور ، بحران آب ، مدیریت آبیاری