رویکرد برنامه ریزی ژنتیک در مدیریت تلفیقی آب های سطحی و زیرزمینی

به دلیل افزایش تقاضای آب، کاهش بارندگی و افزایش دمای ناشی از تغییرات اقلیمی و غیره در برخی مناطق، تامین آب به مشکلی اساسی تبدیل شدهاست و همین امر سبب اهمیت استفاده تلفیقی از منابع آبسطحی و زیرزمینی گردیدهاست. به منظور جلوگیری از اثرات نامطلوب بهره بردرای از منابع آبزیرزمینی بحث بهینه سازی در بهره برداری تلفیقی از اهمیت بسیاری برخوردار میباشد. در تحقیق حاضر به بررسی بهره برداری بهینه تلفیقی از منابع آب سطحی و زیرزمینی در دشت ابهر با مدل سازی توسط برنامه ریزی ژنتیک پرداخته شده است. به این ترتیب تابع هدف به صورت کمینه سازی هزینه کل توسعه بهره برداری سامانه برای تامین حجم معینی از تقاضای سامانه تعریف گردیده و محدودیتها و قیودات به تفکیک بیان میشوند. بررسیها نشان دادند که منابع آبزیرزمینی میتوانند به عنوان منابع آب پشتیبان برای منابع آب سطحی یا مخازن سدها برای منطقه مورد مطالعه به کارروند و همچنین بهدلیل بالا بودن هزینه احداث سدها و نوسانات و تغییرات شدید جریانهای سطحی، عمده نیاز سامانه برای منطقه مورد مطالعه از آبخوان تهیه میشود.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ژنتیک ، بهینه سازی ، بهره برداری تلفیقی ، منابع آب سطحی و زیرزمینی