دنیاشناسی و نگرش زاهدانه به آن از منظر نهج البلاغه

انسان امروزی متوجه این حقیقت شده که گرایش تام به دنیای مادی او را به پوچ گرایی رهنمون است و بدین جهت درراستای بی رغبتی به دنیا و توجه به بعد روحی خود بدون الگوی کامل، به راه های پر خطر قدم می نهد. بنابراین تبیین شناختصحیح از دنیا و فهم جنبه های ممدوح و مذموم آن و نگرش زاهدان حقیقی به دنیا، از منظر انسان کاملی نظیر امیرالمومنین(ع) ضروری می نماید. جهان بینی ملهم از نهج البلاغه معلوم می کند که برای تکامل روحی در دنیا، هم باید به اجتماع توجهنمود و هم زمانی را به خلوت و راز و نیاز با معبود اختصاص داد؛ رجعت به شریعت نبوی و متخلق شدن به اخلاق علوی (ع)نسخه ی رهایش دنیای امروز از ظلمت است.

کلیدواژه ها:

دنیا ، زهد ، رهبانیت ، نهج البلاغه