بررسی تاثیر مفاهیم معماری بومی در معماری معاصر

بناهای سنتی و بومی هر منطقه با توجه به ابعاد زمانه خود منطبق بر رویکردهای پایداری ساخته شده اند. یعنی در طول زمان تاب آورده و به زندگی خود ادامه دادهاند. بنابراین اگر بپذیریم که معماری بازتاب کالبدی زندگی بشر است، معماری امروز و فردای ما نمیتواند بیرابطه با معماری گذشته باشد. در گذشته روش شهرسازی و معماری سنتی وجود داشت که به نظر میرسد با خواص معماری اکولوژیک منطبق بوده است. گذشتگان ما سعی میکردند تا ارتباط خود را با طبیعت حفظ کنند؛ این مسیله در مسکن سنتی نیز نمود داشتهاست. همه این سبکها زاییده ارتباط منطقی انسان با محیط پیرامون و در زمانه خود بودهاند. رابطه جغرافیا، طبیعت و اقلیم، معیشت و مصالح بومی در معماری سنتی به وضوح قابل دریافت است. می توان گفت تفکر آگاهانه گذشتگان ما در معماری به عنوان میراثی پایدار است که اکنون به عنوان معماری بومی هر منطقه نشان دهنده فرهنگ و نوع سنت و اعتقادات آن منطقه میباشد که میتواند راهنمایی برای معماری و شهر سازی معاصر باشد. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی است و گردآوری اطلاعات از طریق مطالعات اسنادی صورت گرفته است. در این پژوهش سعی بر آن است تا راهکارهای طراحی بومی برای ارتقا معماری و شهر سازی معاصر ارایه شود. ابتدا به بررسی مفاهیم معماری بومی، و تفاوت معماری بومی با معماری منطقه گرا،سنتی،زمینه گراوساختار گرا پرداخته خواهد شد و سعی بر آن است تا با بررسی این تفاوت ها به مفهوم و فاکتور های معماری بومی برسیم؛ برخی الگوهای مبتنی بر معماری بومی و اقتباس از مبانی بنا های گذشته ارایه شود، که ضمن برخورداری از الگوهای معماری بومی پاسخگوی نیازهای امروز جامعه در کالبدی شایسته برای فرهنگ بومی ایرانی باشد و بتواند در شکل گیری معماری و شهر سازی معاصر تاثیر گذار باشد.

کلیدواژه ها:

معماری معاصر ، سنت ، فرهنگ ، معماری بومی