معاد قرآنی از دیدگاه علامه مجلسی (ره)

معاد و اعتقاد به عالم قیامت از اندیشه های اولیه حیات بشری بوده است و همه ادیان الهی پیروان خودرا به روزی وعده میدهند که به حساب همگان رسیدگی می شود. اما در کیفیت و چگونگی انتقال انسان هابه آن عالم اختلاف نظرهای شدیدی بین پیروان ادیان و متفکران آنها وجود دارد. فقها، فلاسفه، متکلمان ومحدثان شیعی با توجه به نوع نگرش و مبانی فکری خود، معاد را پیش روی ما به تصویر می کشند. علامهمجلسی (ره) به عنوان یک مسلمان شیعی و محدث، معاد خود را مبتنی بر آیات قرآنی می داند و با استفادهاز آیات، علاوه بر نفس معاد، به اثبات معاد جسمانی نیز می پردازد و این برخلاف نظر برخی از علماءاست که معاد قرآنی را مثالی می دانند. در این تحقیق، برآنیم تا با بررسی معاد قرآنی در آثار و آرای علامه مجلسی، به اصل معاد جسمانی که مورد تایید اوست بپردازیم. او این معاد جسمانی قرآنی را مبتنیبر برهان عقلی میداند و منکر این معاد را کافر می شمارد. علامه علی رغم اینکه انسان را دارای دو بعدروحانی و جسمانی میداند روح را امری غیر مجرد به شمار می آورد. به نظر می رسد ایشان متاثر ازدیدگاه های استاد خود میرزارفیعا نایینی و نیز پدرش، محمدباقر مجلسی (ره)، بوده است. علامهمجلسی(ره)، ایمان به معاد جسمانی و ایمان به بهشت و دوزخ را از ضروریات دین اسلام بر می شمرد.

کلیدواژه ها:

علامه مجلسی ، اصول دین ، قرآن ، نفس ، معاد جسمانی ، تناسخ