نقش رویکرد برنامه ریزی ارتباطی در توانمند سازی مردم محلی در جهت آموزش محیط زیست و توسعه پایدار

امروزه با صنعتی شدن جوامع و عدم بهره برداری بهینه از منابع توسط انسان، محیط زیست در معرض تهدید قرار گرفته و زندگی بشر را در سالیان نه چندان دور با مخاطرات زیادی روبرو می سازد. بدون شک انسان دغدغه مند در برابر محیط زیست، یکی از استلزامات حفظ محیط زیست است. آموزش زیست محیطی، تنها رکن اساسی برای جامعیت بخشیدن به این موضوع است که تغییر، اصلاح، بهینه سازی و ارتقا رفتار زیست محیطی در نوع بشر و همچنین فرهنگ زیست محیطی در جوامع را به همراه دارد. اما انجام آموزش صحیح از طریق دخیل شدن مردم در فرآیند است که منجر به درگیر شدن مردم در فرآیندهای ارتباطی می شود و تصمیم گیری و اجرای دسته جمعی را به همراه دارد. دخیل شدن مردم در فرآیندهای ارتباطی مشارکت، یادگیری گروهی و رشد فردی آنان را ایجاد می سازد و در نهایت منجر به توانمندسازی می شود که نسبت به محیط زیست و توسعه پایدار بی تفاوت نبوده و خود را متولی این عرصه می دانند. بنابراین هدف این مطالعه، نقش برنامه ریزی ارتباطی در جهت آموزش محیط زیست و توسعه پایدار است که منجر به توانمندسازی مردم خواهد شد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ارتباطی ، محیط زیست ، توسعه پایدار ، توانمندسازی