نقش فوق برنامه در آموزش و بررسی آن از منظر تعلیم و تربیت غیررسمی

رسالت آموزش و پرورش در هر کشوری تقویت نگرش انسانی به زندگی و ارتقای فلسفه آن و ایجاد توانایی در افراد جامعه برای زندگی سالم و سازنده است. برنامه ریزی های درسی و مطالب وابسته به آن نیز نقشی سازنده در امر آموزش و پرورش دارند. از این رو بررسی میزان تاثیر فوق برنامه ها و بررسی آن از منظر تعلیم و تربیت غیررسمی، هدف مقاله زیر است. یکی از ویژگی های آموزش و پرورش پیشرفته و مدرن، توجه ویژه به فعالیت هایی است که دانش آموزان در بیرون از کلاس و مدرسه انجام می دهند، لذا توجه به این دسته فعالیت ها و نقش آن در تعلیم و تربیت بسیار حایز اهمیت است. توسعه و غنی سازی فعالیت های مکمل و فوق برنامه از رویکردهای برنامه ریزی درسی است که توجه کافی نداشتن به رشد مهارت های اجتماعی، عاطفی و شناختی فراگیران در فرآیند یاددهی یادگیری آن ها مشکلات عدیده ای به وجود می آورد. بنابراین لازم است برای تعدیل نارسایی و کاستی های برنامه درسی، توجه کافی به علایق و استعدادها، پاسخ به نیازهای فردی، غنی سازی اوقات فراغت، پاسخ به تحولات پرشتاب دنیای امروز و تعمیق فرآیند یاددهی یادگیری، در نظر گرفته شوند و فعالیت هایی در قالب مکمل و فوق برنامه برای اجرا در مدارس اتخاذ گردد. این مقاله به صورت نگارشی- مروری تدوین شده است که به بیان و ضرورت تحقیق مورد نظر اشاره دارد و در پایان بر اساس نتیجه گیری های به دست آمده، ضرورت فوق برنامه ها در تربیت دانش آموزان تعیین می شود. این قبیل فعالیت ها بدون شک بیشتر از فعالیت های کلاسی در رشد دانش آموزان موثر هستند که بر دستگاه تعلیم و تربیت هر کشوری واجب است در راستای این مهم وارد عرصه شده و زمینه های اجرایی این فرایند را فراهم بیاورد.

کلیدواژه ها:

فعالیت های فوق برنامه ، برنامه ریزی ، تعلیم و تربیت غیر رسمی ، یادگیری