ارزیابی تاثیر دوره تصدی و اندازه حسابرس بر محافظه کاری شرکت ها

هدف این مطالعه بررسی ارزیابی تاثیر دوره تصدی و اندازه حسابرس بر محافظه کاری می باشد. این تحقیق از نوع توصیف یو از لحاظ هدف از نوع مطالعات کاربردی است. دوره مورد تحقیق یک دوره زمانی 5 ساله بر اساس صورتهای مالی سالهای 1390 تا 1395 است. شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران جامعه آماری این تحقیق را تشکیل میدهند. نتایج تحقیق نشان داد که رابطه معناداری بین دوره تصدی حسابرس و محافظه کاری وجود ندارد. در نتیجه فرضیه تحقیق تایید نمی شود. به عبارتی، مدت زمان رابطه بین حسابرس و صاحبکار عامل تعیین کننده در محافظهکاری نیست. همچنین، با توجه به یافت نشدن رابطه معناداری بین اندازه حسابرس و محافظه کاری، فرضیه تحقیق نیز تایید نمیگردد. به عبارتی، تفاوتی بین محافظه کاری شرکتهای حسابرسی شده به وسیله سازمان حسابرسی و سایر موسسات حسابرسی وجود ندارد. هر سه متغیر کنترل با محافظه کاری رابطه معنادار منفی دارند. هر چه رشد بیشتر باشد محافظه کاری در سود کمتر است. این نشان میدهد که شرکتهایی که از رشد بیشتری برخوردارند تمایل بیشتری به افشای اخبار خوبشان دارند. با افزایش نسبت بدهی بلندمدت به دارایی نیز محافظهکاری کاهش مییابد. وضعیت سودآوری نیز اثر منفی بر محافظه کاری دارد. یعنی شرکتهای سودآور تمایل بیشتری به ارایه اخبار خوب و دوری از محافظه کاری دارند.

کلیدواژه ها:

دوره تصدی ، اندازه حسابرس ، محافظه کاری شرکت ها