قانون شکلی حاکم بر رای داوری با نگاهی بر قانون ایران و قواعد داوری آنسیترال

آنچه که در تمامی سیستم های حقوقی مورد پذیرش همگان واقع شده اذعان به این امر است که وقتی یک اختلاف بین المللی نزد یک قاضی دادگستری مطرح می شود او به ناچار بایستی قواعد آیین دادرسی دولت متبوع خویش را بر آن اجرا نماید. همان قاعده ای که اقتضای اصل حاکمیت دولت ها ایجاب می نماید. اما هر تجربه دیده ای در داوری تجاری بین المللی به این مطلب واقف است که داور فاقد محل دادرسی است و بنام هیچ دولتی رای صادر نمی کند پس این بدیهی است که در داوری بر خلاف دادرسی علاوه بر مسایل ماهوی شاهد بحث تعارض قوانین در خصوص مسایل شکلی نیز باشیم. نظر به این که قانون داوری تجاری بین المللی ایران از قانون نمونه ی آنسیترال اقتباس شده و این قانون در تنظیم بسیاری از مواد خود از قواعد داوری آنسیترال الهام گرفته در این نوشتار به بررسی مساله قانون شکلی حاکم بر رای داوری با نگاهی بر قاون داوری تجاری ایران و سند بین المللی آنسیترال می پردازیم.

کلیدواژه ها:

رای- داوری-قانون شکلی ، قواعد داوری آنسیترال