احیای فضاهای هدر رفته شهری (نمونه موردی: زیر پل بزرگراه شهید زین الدین از خیابان وفادار شرقی تا دوراهی رهبر حکیمیه تهرانپارس)

از آنجایی که در طرح جامع کلان شهرها بخصوص تهران به موضوع جلوگیری از گسترش فضاهای تلف شده در اطراف طرح های توسعه ای، پیش بینی نشده و یا در برخورد با آن بصورت جزیی و هدفمند برخورد نشده است. این فضاها که به عنوان فضاهای گمشده شهری شناخته می شوند می تواند دارای پتانسیل های بیشماری جهت حضور پذیری و استفاده هر چه بیشتر شهروندان از محیط شهری باشد و در طرح زیباسازی و امنیت شهری نیز کمک شایانی به پویایی و سرزندگی شهرها می کند. نیاز است به این قبیل فضاها هوشمندانه تر و با طرح ریزی مناسب تر رسیدگی شود. روش تحقیق مبتنی بر رویکرد توصیفی_تحلیلی است، به منظور انجام این پژوهش به دو روش اسنادی و میدانی به تهیه اطلاعات و تجزیه وتحلیل و تلفیق آن ها اقدام شده است. در مرحله اسنادی به گردآوری اطلاعات از نشریات ، کتاب ها ، مطالعات پرداخته شده است و در مرحله اخذ میدانی از مشاهده و برداشت های میدانی استفاده شده است. کارشناسان طراحی، منظر شهری و معماری، از طریق شناخت نیازهای شهر و شهروندش می توانند فضاهای عمومی رها شده ومرده یک شهر را به فضاهای شهری سرزنده تبدیل کنند.با ساماندهی فضاهای گمشده زیر پل شهید زین الدین از وفادار شرقی تا دوراهی رهبر حکیمیه استفاده مطلوب از این گونه فضاها بخصوص برای جوانان و و کسبه ی محل و کاربری های مسکونی واقع در اطراف پل موجبات بالابردن هر چه بیشتر سرزندگی و کیفیت محیط و افزایش حضورپذیری و تعاملات اجتماعی و از همه مهم تر با استفاده از نورپردازی مناسب و کافی علاوه بر زیباسازی جهت تامین امنیت فضای شهری و جلوگیری از حضور معتادین، آرامش و سرزندگی را برای ساکنان محل و کسبه ی اطراف پل ایجاد نموده ایم.

کلیدواژه ها:

فضاهای رها شده ، امنیت ، تعاملات اجتماعی ، زیباسازی ، توسعه پایدار ، پل شهید زین الدین