ارزیابی عوامل موثر بر ارتقای تعاملات اجتماعی ساکنین مجتمع های مسکونی (مطالعه موردی : شهر رشت)

در طول تاریخ تعاملات اجتماعی یکی از نیاز های عاطفی انسان محسوب شده است . انسان ها همواره برای انجام امور و فعالیت های روزانه خود نیازمند تعاملات اجتماعی با دیگران بودند . امروزه معماران در طراحی مجتمع های مسکونی جنبه ی تعاملات اجتماعی را کمتر توجه نموده اند که باعث کاهش تعاملات اجتماعی بین ساکنین مجتمع های مسکونی و کاهش روابط همسایگی گردیده است. هدف از این پژوهش ارایه راهکارهای طراحی جهت افزایش تعامل اجتماعی و بهبود روابط همسایگی بین ساکنین مجتمع های مسکونی است. سوال پژوهش حاضر این است که راهکارهای جهت افزایش تعاملات اجتماعی در طراحی مجتمع های مسکونی کدام اند روش تحقیق پژوهش همبستگی است و از طریق آزمون های کلموگروف-اسمیرنوف و فریدمن و تی استیودنت در نرم افزار آماری spss22 انجام گرفته است .یافته های پژوهش ضمن پاسخگویی به سوال پژوهش حاضر بر این واقعیت تاکید می کنند که عوامل کالبدی ، معنایی ، عملکردی ، بر افزایش تعاملات اجتماعی در مجتمع های مسکونی تاثیرگذار هستند.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، مجتمع مسکونی ، روابط همسایگی