بررسی چگونگی توسعه نامتوازن و گسترش حریم شهرهای تهران-لندن

شهر موجودی زنده و نیازمند برنامه ریزی است و هدف از برنامه ریزی، دستیابی و نیل به توسعه پایدار بوده و دستیابی به توسعه در گرو تدوین قوانین کاربردی در این حوزه می باشد. باید تاکید نمود، ناکارآمدی طرح های توسعه شهری یکی از مشکلات بسیار با اهمیت در این حوزه به شمار می رود ،تا کنون نظام های برنامه ریزی تهران و لندن ،اقتدارگرا و تمرکزگرا بوده و شدیدا به تغییر و تحول نیاز دارد چراکه در غیر این صورت در سال های آتی شاهد بروز بحران ها و مشکلات بیشتر در این دو کلانشهر خواهیم بود . تمرکز گرایی عامل هجوم جمعیت و ایجاد تراکم بیش از توان مادرشهر ها بوده و این خود عاملی در ایجاد پدیده حاشیه نشینی بشمار می رود،از رودر اینجا اهمیت پژوهش حاضر خود را نمایان می سازد، باید اذعان داشت، آنچه امروز با آن دست و پنجه نرم می کنیم ناشی از رشد فیزیکی و نامتوازن تهران و لندن ناشی می شود،پیشینه تاریخی 200ساله محدوده مورد مطالعه از آغاز تا کنون بیانگر این است که رشد نامتوازن این دو شهر مربوط به رشد جمعیت بوده و تنها درصد ناچیزی از رشد فیزیکی شهر مربوط به رشد عمودی می باشد.حفظ و ساماندهی حریم پایتخت و حفظ و صیانت از محیط طبیعی موجود درحریم یکی از فرصتهای مهمی است که مدیریت شهری در صدد است جهت ایجاد بستر توسعه پایدار شهر از آن بهره برداری نماید. روش تحقیق در پژوهش حاضر کاربردی و عملی بوده است ومطالعات صورت گرفته با استفاده از سیسستم اطلاعات جغرافیایی(GIS) نشان داد توجه به مقوله نرخ تولد، اشتغال و ارایه خدمات به همه نقاط(نزدیک تا دور دست) از جمله مواردی است که می تواند آسیب های ناشی از توسعه نامتوازن شهری و گسترش بی رویه حریم شهری را به کنترل درآورد.

کلیدواژه ها:

کلانشهر ، حریم شهری ، توسعه نامتوازن ، تهران ، حاشیه نشینی ، لندن ، جمعیت