بررسی اندیشه ها و آثار تادایو آندو و پیوند آن با معماری سنتی – آیینی ژاپن

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 607

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICCACS03_017

تاریخ نمایه سازی: 23 آذر 1397

چکیده مقاله:

معماری، رهیافتی است به جعبه ای با دو بعد آرمان و هدف. آرمان معماری، فرم بخشیدن به یک الگوی جهانی و هدف آن، بیدار کردن احساس انسانی است. در سال 1941 در ازاکای ژاپن فردی متولد شد که بعدها به معمار خود اموخته ای تبدیل شد و مفاهیم و معانی معماری مدرن در رابطه با معماری آیینی و سنتی را دگرگون کرد. تادایو آندوی خود آموخته، از بانفوذترین معماران پست مدرن نسل دوم ژاپن محسوب می شود. اگر چه برچسب کمینه گرایی بر او خورده است، اما توجه ی عمده ی او، بر تلفیق فرم های مدرن با مفاهیم و شیوه-های سنتی ژاپن استوار است. به بیان دقیق تر، هدف او تغییر معنای طبیعت از گذرگاه معماری است. مصالح معماری آندو، بتن خام، خورشید، آسمان، سایه و آب است؛ یا به عبارت بهتر، فضا. او معماریست که فضای خالص را به فضایی دراماتیک و هیجان انگیز تبدیل می کند. نور و سایه، فضا را از یکنواختی خارج می سازد، و به هندسه ی آن جسمیت می بخشد. همه ی این ویژگی های منحصر بفرد که در معماری آندو مشهود است، در گرو پیوند ناگسستنی معماری وی با معماری سنتی آیینی ژاپن است. در این نوشتار که به دو بخش عمده تقسیم می شود، ابتدا به معرفی اندیشه های تادایو آندو و سیر تکامل و دگرگونی آن و نحوه ی بازتاب آنها در بناهای طراحی شده توسط وی و سپس به بررسی ریشه های معماری سنتی-آیینی ژاپن و نمود آن در آثار سه معمار برتر ژاپنی پرداخته شده است و در نهایت جمع بندی این دو بخش شرح و تفسیر شده است.

نویسندگان

نازنین عابدیان

دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دولت آباد

زهرا کناره جو

دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دولت آباد،

حامد قاراخانی دهسرخی

دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دولت آباد،