سنجش میزان مطلوبیت کالبدی فضای شهری از دیدگاه زنان (مطالعه موردی: شهر داران)

فضای شهری صحنه ای است که فعالیت های عمومی زندگی شهری در آن به وقوع می پیوندد. خیابان ها، میادین و پارک های یک شهر فعالیت های انسانی را شکل می دهند. فضاهای عمومی، به دلیل ساختار کالبدی و کارکرد اجتماعی شان، مهمترین وسیله در جهت تقویت جامعه مدنی هستند. در شهرسازی مدرن باوجود حضور وسیع زنان در عرصه های عمومی و فضاهای شهری ندرتا به تفاوت و تنوع نیازهای زنان توجه شده است. آزادی حرکت زنان در شهر به روش های متعددی محدود می شود، که موانعی را بر سر تحرک و جنب و جوش آنها در شهر پدید می آورد. از آنجا که ساکنان شهرها حقوق برابر در استفاده از فضاهای شهری داشته، لذا مناسب سازی فضاهای شهری برای گروه های مختلف نظیر زنان اهمیت زیادی یافته است. اولین گام برای کاهش محدودیت های حضور زنان در فضای بیرون خانه توجه به نیاز های آنان در فضاهای شهری است. در این مقاله میزان مطلوبیت فضای شهری را از دید زنان بررسی شد. پژوهش حاضر یک پژوهش کمی _کاربردی و از لحاظ نوع پژوهش یک پژوهش توصیفی است. برای جمع آوری اطلاعات برای آزمون فرضیات و تحلیل همبستگی از روش میدانی با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته بهره گرفته شد. جامعه آماری این پژوهش را تمامی بانوان 18 تا 65 ساله ساکن شهر داران ( از توابع استان اصفهان ) که جمعیت آنان 6993 هزار نفر است را تشکیل دادند. گروه نمونه با توجه به جدول کرجسی و مورگان ( 1970 )، تعداد 365 نفر از جامعه فوق انتخاب شدند. شیوه ی نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای متناسب با حجم نمونه بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد که مطلوبیت کالبدی فضای شهری مورد مطالعه در گروه نمونه، متوسط محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، زنان ، مطلوبیت کالبدی ، حقوق شهروندی