بررسی رژیم غذایی ماهی هوور (Thunnus tonggol) و ماهی زرده (Euthynnus affinis) در آب های غرب دریای عمان

به منظور بررسی سهم سطح زیان ریز در رژیم غذایی تون ماهیان و تبعات احتمالی تغییر در روند میزان صید آن ها، بررسی رژیم غذایی ماهی هوور (Thunnus tonggol) و ماهی زرده (Euthynnus affinis) در آب های غرب در عمان (منطقه بندر جاسک) از دی ماه 95 تا آذرماه 96 صورت پذیرفت. کلیه نمونه ها پس از تست سنجی، کالبدشکافی شده و مورد بررسی زیستی قرار گرفتند. بررسی تون ماهیان به صورت فصلی و ساردین ماهیان به صورت ماهانه انجام شد. پس از بررسی 140 عدد ماهی هوور مشخص گردید که رژیم غذایی آن شامل سه گروه ماهیان استخوانی، سر پایان و سخت پوستان است که ماهیان استخوانی با 98 درصد غذای اصلی و سرپایان با 1 درصد و سخت پوستان نیز با 1 درصد غذای تصادفی این ماهی را تشکیل می دادند. از بین ماهیان استخوانی، موتو ماهیان با 66 درصد و ساردین ماهیان با 25/9 درصد بیشترین سهم را در تغذیه این ماهی داشتند. شاخص خالی بودن معده 46/4 و درجه پر بودن معده 21/8 محاسبه شد. بررسی تغییرات شاخص پری معده (GaSI)، نشان دهنده متغیر بودن میزان تغذیه این گونه در طول سال بوده و بیشترین مقدار این شاخص در فصل زمستان (62/5) و کمترین آن در فصل بهار (صفر) به دست آمد. بعد از بررسی 135 عدد ماهی زرده در طی سه فصل (در زمستان، به دلیل عدم ترک خلیج فارس توسط ماهی زرده و زمستان گذرانی در این منطقه ، نمونه در منطقه مورد بررسی موجود نبود) رژیم غذایی آن فقط شامل ماهیان استخوانی بود. از بین ماهیان استخوانی ساردین ماهیان با 49/3 درصد و موتو ماهیان با 11/9 درصد بیشترین موارد شکار را تشکیل می دادند. شاخص خالی بودن معده 64/7 و درجه پر بودن آن 15/3 به دست آمد. بررسی تغییرات شاخص پری معده، نشان دهنده متغیر بودن میزان تغذیه این گونه در طول سال بوده و بیشترین مقدار این شاخص در فصل تابستان (26/7) و کمترین آن در فصل پاییز (3/4) بود. نتایج به دست آمده نشان دهنده سهم بالای سطح زیان در تغذیه ماهیان است که لزوم اعمال سیاست گذاری های دقیق تری در رابطه با میزان صید سطح زیان ریز را می طلبد.

کلیدواژه ها:

ماهی هوور ، ماهی زرده ، رژیم غذایی ، دریای عمان