زندگی، در حاشیه ی زندگی:تاثیر چگونگی گذران اوقات فراغت، در فرهنگ و زندگی شهری شهروندان

معماری از مهمترین مصادیق حکمت است. چرا که حکیم کسی است که به درمان دردها میپردازد، مسیله و مشکل را مییابد، علت آن را تشخیص میدهد و راه حل آن را ارایه میکند. به دنبال چنین اعتقادی و جستجوی حکمت در معماری، ضعف نشاط اجتماعی از عدم برنامه های مناسب اوقات فراغت شهروندان، که منشا بسیاری از معضلات اجتماعی است، نظرم را جلب کرد. مقاله حاضر در پی دست یافتن به اصول راهنما و رهنمودهای اجرایی، جهت استفاده مدیران و مسیولان متصدی به منظور برنامه ریزی و سیاست گذاریهای صحیح و موثر میباشد. روش تحقیق کیفی است و از نوع تحلیل گفتمان میباشد. حتی تحقیق های اولیه نیز که با تکیه بر منابع و اسناد کتابخانه ای و موجود تهیه شده اند به گونهای تحلیلی و مقایسهای با آنها برخورد میشود و در نهایت به راهکارها و رهنمودهای مناسب می پردازیم. در پی آن با اشاره به هر یک از شاخص های تاثیرگذار در تعریف اوقات فراغت و اهمیت آن در زندگی شهری، به مثابه ی زمانی برای فرهنگسازی تاکید گردیده و به رهنمودهایی در جهت چگونگی کیفیت گذران هنگام فراغت میرسیم.

کلیدواژه ها:

اوقات فراغت ، فرهنگ ، زندگی شهری ، سبک زندگی