ارایه ی یک رویکرد ترکیبی برای ارزیابی و رتبه بندی حال ت های شکست با استفاده از FMEA تعدی لشده و فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی (مور دمطالعه: یک شرکت تولیدکننده چر خدنده و گیربکس های صنعتی فعال در قم)

تجزیه و تحلیل حالات خرابی و آثار آن یک روش ساختار یافته است که می تواند به ما در شناسایی حالت های شکست در یک سیستم، ارزیابی تاثیر آن ها و برنامه ریزی برای اقدامات اصلاحی کمک نماید. با وجود کاربرد گسترده این روش در بسیاری از صنایع، این روش کمبودهایی نیز دارد. در این روش سنتی تجزیه و تحلیل حالات خرابی و آثار آن، برای هر حالت شکست سه شاخص ریسک: شدت، احتمال وقوع و قابلیت تشخیص ارزیابی می شود و از حاصل ضرب به این اعداد نمره اولویت ریسک به دست می آید. هنگامی که دو یا چند حالت شکست دارای نمره اولویت مشابهی باشند تیم ارزیابی در مقیاس رتبه بندی این سه شاخص دچار اختلاف نظر می شود. ظرف دیگر این روش این است که برای هر کدام از این سه شاخص وزن یکسانی در نظر گرفته می شود. هدف این پژوهش این است که یک رویکرد جدیدی را برای غلبه بر این کمبودها ارایه نماید. بنابراین، در این مقاله یک کد اولویت بندی ریسک برای رتبه بندی حالت های شکست در زمانی که دو یا چند حالت شکست دارای نمره اولویت ریسک مشابهی باشند، مورد استفاده قرار می گیرد. برای وزن دهی سه فاکتور ریسک نیز از فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی استفاده شده است. نهایتا برای اعتبار بخشی مدل مطرح شده تلاش شد تا آن را در یک کارخانه تولیدی به کار گیریم.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک ، تجزیه و تحلیل حالات خرابی و آثار آن ، نمره اولویت بندی ریسک ، فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی