انعکاس عناصر برجسته تابو و توتم در منطق الطیر عطار نیشابوری

فصل مشترک تابو و توتم احترام و تقدس برای هر چیز یا شی است که اقوام، قبایل، طبقه یا افرادخاصی را شامل می شود تا جایی ک این احترام و تقدس منجر شود که انجام دادن یا ندادن آن ممنوع وناپسند بشمار آید؛ البته با این تفاوت عمده که تابو -در شرایط کنونی در تمام طبقات جوامع بشری حضور ار هم معنای مقدس و پاک و هم نامقدس و ناپاک را در بردارد و در کل نوعی ممنوعیت را می رساند؛ هر تابویی به مثابه (ورود ممنوعی) است ک شکستن حریم آن مواخه بشری یا آسمانی را درپی دارد. با توجه به این حقیقت مهم که تابو ها هنجارها، رفتارها و گفتارهای معینی هستند ک بر اساس ارزش های خاصی پذیرفته و توسط اجتماع یا گروه خاصی پایه ریزی شده اند که تخطی از آن ها دشواریا ناممکن بوده یا خواهد بود؛ با استفاده از روش تحقیق توصیفی از نوع بررسی موردی و تحلیلی سعیشده است. در پژوهش پیش روی ابتدا اصطلاحات و اصول پرکاربردی تابو و توتم مطرح گردد و در گامبعد با محدود کردن معنای تابو در ممنوعیت مقدسات و منهیات دینی به بررسی و تحلیل دقیقمقدسات و نامقدسات در ادیان مختلف و ارایه نمونه هایی از تابو با توجه به بیان بزرگان عرفان، درمنطق الطیر عطار پر اخت شده است.

کلیدواژه ها:

تابو و توتم (هنجار و ناهنجار) ، جامعه ، اقوام ، شعر ، عرفان ، عطار