بررسی اپیدمیولوژیک مسمومیت های اطفال مراجعه کننده به بخش های اورژانس

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 682

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC11_576

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1397

چکیده مقاله:

مقدمه: مسمومیت دوران کودکی یکی از مهمترین نگرانی ها در مصدومیت های اپیدمیولوژیکی و به عنوان یک مساله مهم در بهداشت عمومی محسوب می شود. حدود 70 % مسمومیت ها در کودکان رخ می دهد که بیش از 70 % موارد تصادفی و به راحتی قابل پیشگیری می باشند. عوامل شایع مسمومیت حاد کودکان در هر منطقه به دلیل تفاوت های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی متغیر است. افزایش تولید و توزیع فرآورده های دارویی و شیمیایی جدید شیوع عوامل مسمومیت را تغییر می دهند. شناخت شایعترین علل مسمومیت می تواند تعیین کننده استراتژی های پیشگیری و درمان باشد. لذا این مطالعه با ارزیابی اپیدمیولوژیک مسمومیت های اطفال مراجعه کننده به بخش های اورژانس انجام شد. روش کار: این مطالعه یک مقاله مروری است که با بررسی و جمع بندی از پایگاه های اطلاعاتی نظیر SID ، Pubmed ، Magiran و با کلید واژگان مسمومیت، اطفال و اپیدمیولوژی طی سال های 2717 تا 2712 انجام شد. یافته ها: نتایج حاصل از مطالعه نشانداد، کمترین سن مسمومیت در اطفال زیر 6 ماه و بیشترین آن 16 سال بود و همچنین بنزودیازپین ها، ضد التهاب های غیراستروییدی و ضدافسردگی های سه حلقه ای از گروه های دارویی و ایبوپرفین و تریاک از داروهای منفرد، شایعترین داروی مسموم کننده می باشند. فصل بهار بیشترین درصد مراجعه کننده به اورژانس به دنبال مسمومیت را به خود اختصاص داده بودند. متوسط زمان بستری در بیمارستان دو تا چهار روز بود. نتیجه گیری: شیوع بالای مسمومیت با بنزودیازپین ها و داروهای ضدافسردگی بیانگر استفاده بیش از حد این داروها در جامعه از یک طرف و سهل انگاری خانواده ها در نگهداری آنها از طرف دیگر خواهد بود. و مطلوب است که والدین داروهای مصرفی را جایی دور از دسترس اطفال خود نگهداری نمایند و به نظر میرسد به منظور پیشگیری از وقوع مسمومیت، رسانه های گروهی به ویژه تلویزیون می توانند نقش محوری در افزایش سطح آگاهی خانواده ها داشته باشند.

نویسندگان

فاطمه واعظ

دانشجوی کارشناسی اتاق عمل، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

محمد دانشمند

دانشجوی کارشناسی اتاق عمل، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

میلاد غریب

دانشجوی کارشناسی اتاق عمل، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

وحید رحمانی

دانشجوی کارشناسی ارشد اتاق عمل، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران