مروری بر نقش فن آوری اطلاعات و ارتباطات (ICTs) در درمان و توانبخشی کودکان مبتلا به اتیسم

اتیسم، برجسته ترین اختلال از اختلالات فراگیر رشد می باشد که شیوع آن در حال افزایش است. پس از تشخیص، مداخلات رفتاری از قبیل تحلیل رفتارکاربردی، تیچ و الگوی زودهنگام دنور به کار می رود. دو مشکل اساسی در رابطه با چنین درمان هایی وجود دارد: اولا با توجه به طیف وسیع اتیسم و تفاوت های فردی معنادار میان کودکان مختلف، دستیابی به حداکثر اثربخشی نیازمند طرح درمانی ویژه )مختص هر کودک بر اساس نقاط قوت و ضعف و سن رشدی( می باشد. ثانیا کارآمدی معالجات درمانی با میزان ساعت در هفته رابطه مستقیم دارد )حداقل 20 ساعت در هفته( که به دلیل نیاز به درمانگران آموزش دیده، از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نمی باشد. یکی از راه های کاهش این مشکلات، دخالت دادن والدین در فرآیند درمان است. استفاده از فن آوری اطلاعات و ارتباطات، چشم انداز نوینی را در درمان این اختلال بوسیله والدین در خانه فراهم می آورد. متخصصان سلامت روان با سود جستن از جذابیت تکنولوژی های روز همچون کامپیوتر، لپ تاپ، گوشی هوشمند و تبلت، بازی های کاربردی را به عنوان مکملی برای درمان های سنتی به کار می برند. روش این پژوهش مروری است و ضمن برشمردن امتیازات و محدودیت های چنین بازی هایی به بررسی مطالعات انجام شده در این زمینه می پردازیم. بررسی های موجود نشان می دهند که بازی های کاربردی به دلیل امکانات زیاد و جذابیتشان برای والدین و کودکان امیدبخش می باشند)دسترسی آسان، قیمت پایین، امکان انجام درمان در خانه، امکان تغییر سطح دشواری در شروع و حین بازی، امکان انطباق اهداف درمانی با انتخاب بازی و امکان ذخیره اطلاعات(. اما کاستی هایی در اثر طراحی ضعیف بازی ها وجود دارد که باعث شکست در درمان می شود. این کاستی ها عمدتا به دلیل ادغام ضعیف دانش متخصصان سلامت روان، علایق کودکان و تخصص طراحان می باشد

کلیدواژه ها:

اتیسم ، بازی درمانی ، درخودماندگی ، فن آوری اطلاعات و ارتباطات ، بازی های کاربردی