امر به معروف و نهی از منکر و نقش پیشگیرانه آنها از جرم

امر به معروف و نهی از منکر، شاهرگ حیاتی اسلام و جامعه اسلامی به شمار میآید و به تعبیر روایات، فریضه ای بزرگ است که دیگر فرایض با آن قوام می یابند و هرگاه بدانها عمل شود، امت اسلام روی خیر و خوشی خواهد دید.علمای حقوق جزا وجرم شناسی علل وعوامل مختلفی را در تحقق جرم و به طور کلی پدیده مجرمانه موثر میدانند لیکن به نظر این دانشمندان تاثیر هریک از علل وعوامل بر حسب شرایط، اوضاع و احوال متفاوت خواهد بود به نحوی که فرد بر اساس میزان تاثیر هر کدام از این شرایط بر دیگری بازیگری نقش مجرمانه را در جامعه به عهده میگیرد.این عوامل گاهی در خود فرد وجود دارد و گاهی جامعه او را در ایفای این نقش یاری مینماید. دانشمندان این رشته از علم حقوق با طرح دیدگاه های متنوعی تلاش نمودهاند تا ضمن شناسایی کلیه عوامل جرمزا روشهای مختلفی را برای پیشگیری از وقوع جرم بر اساس مبانی دیدگاه خود ارایه نمایند که وجود دیدگاه های متعدد حاکی از جامع نبودن هریک از شیوه ها به تنهایی در پیشگیری از جرم میباشد.تاثیرپذیری این رشته از علوم انسانی از حقوق غرب موجب گردیده در جمهوری اسلامی ایران جرم شناسی اسلامی که توان پاسخگویی به کلیه سوالات مرتبط با جرم و پیشگیری را داردکمتر مورد توجه حقوقدانان قرار گیرد. در نوشته حاضر ضمن پرداختن مختصر به مفاهیم جرم و پیشگیری در حقوق جزا و جرم شناسی، مفهوم پیشگیری از منظرجرم شناسی، تاریخ قرآنی پیشگیری، مفهوم و ضرورت امر به معروف و نهی از منکر، آثار معنوی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی آن مورد بررسی قرار گرفته و این فرضیه که یکی از مبانی مهم نظری و نیز کاربردی پیشگیری از هر گونه کج مداری وجرم، عمل به معروف وپرهیز ودوری از منکرات براساس دستورات قرآن کریم میباشد.به اثبات رسیده است.

کلیدواژه ها:

امر به معروف و نهی از منکر ، پیشگیری ، عوامل جرم زا