ماهیت حقوقی تضمینات در پرداخت های بین المللی

در عرصه ی بین الملل تضمینات پرداختها ابزاری برایحصول اطمینان مضاعف طرفین معامله از انجام تعهدات متقابل است که این امر خود منجر به توسعه تجارت بین المللی میشود.از جمله مهمترین روشهای تضمینات تعهدات در تجارت بین الملل ضمانت نامه های بانکی میباشد که خود دارای انواعی است: (ضمانت نامه شرکت در مناقصه یا مزایده، ضمانتنامه حسن انجام کار، ضمانت نامه پیشپرداخت، ضمانتنامه استرداد کسور وجهالضمان). و کارآیی این اسناد از حیث استقلال آنها نسبت به قرارداد پایه است.این تضمینات به رغم تشابه با سایر ابزار تضمین از حیث هدف، در سایر ابعاد و جنبه ها از نهادهایی همچون ضمان سنتی فاصله گرفته و به عنوان یک پدیدهی جدید مطرح شده است.در بررسی ماهیت این پدیده قواعد و معیارهای حقوق ملی حاکم بر تضمینات سنتی مورد ارزیابی قرار نمیگیرد و در تفسیر و تحلیل ناشی از آن صرفا قواعد بین المللی شامل ویژگیها و ماهیت عقدی و ایقاعی آن مدنظر میباشد.به طور مثال ضمانتنامه بانکی متفاوت از ضمان عقدی است و باید آن را قراردادی غیرمعین دانست که طرفین آن بانک و ذینفع هستند.زیرا طبق اصل تبعی بودن تعهد ناشی از ضمان عقدی ضامن حق دارد به ایراداتی که مضمون عنه در مقابل مضمون له از آن برخوردار است، استناد نماید در حالی که به موجب اصل استقلال ضمانت نامه بانکی، بانک ضامن نمیتواند به ایرادات ناشی از قرارداد پایه استناد کند.استفاده از تضمینات پرداخت بستگی به نوع روش پرداخت (پرداخت نقدی، پرداخت وعدهدار یا حساب مفتوح، پرداخت براساس وصول اسنادی،اعتبارات اسنادی) متفاوت می باشد.تجار در روابط تجاری خود معمولا روشی را که با اوضاع آنها تناسب بیشتری دارد انتخاب میکنند.ضمن اینکه بیاغراق مهمترین بخش هر ضمانت نامه را ترتیب مقرر برای پرداخت وجه آن تشکیل میدهد.درواقع ابتدا شیوه پرداخت ضمانتنامه جایگاه هر یک از طرفین آن و حدود مسیولیت آنها و نیز وضعیت مستقل یا تبعی بودن تعهد مندرج در خود ضمانتنامه را مشخص میسازد.

کلیدواژه ها:

ماهیت حقوقی ، تضمین ، پرداخت بین الملل