نقش رنگ و شکل در عینی کردن مسایل فرهنگی مثنوی معنوی

مولوی از ابزارهای مختلف برای تصویرگری شعر بهره برده است، یکی از این ابزارها رنگ و شکل است که از آن دو برای هماهنگ ساختن و تناسب بخشیدن به اجزای تصاویر استفاده کرده است.مولوی مبدا رنگ را از نور می دانست و در مثنوی بارها از رابطه ی نور و رنگ سخن گفت. رنگ ها در مثنوی به دو دسته ی طبیعی و نمادین تقسیم شد که البته نگاه مولوی به رنگ بیشتر نمادین است به این معنی که در پس رنگ ها حقایق دیگری را نشان داد که متاثر از قرآن کریم است، همچنین در بعضی از داستان های مثنوی به عنصر رنگ بسیار توجه شده است که یکی از آنها افتادن شغال در خم رنگ است. علاوه بر رنگ، مولوی به شکل نیز در تصویرگری شعر خود اهمیت ویژه ای داد. در بعضی از داستان های مثنوی چون صیادان و سه ماهی و فیل در خانه ی تاریک به عنصر شکل بسیار توجه شد. روش این پژوهش، توصیفی- تحلیلی است با رویکرد به اصول تصویرسازی رنگ و شکل که برداشتی دیگر و خوانشی نو از مثنوی را نشان داد.

کلیدواژه ها:

رنگ ، شکل ، مثنوی مولوی ، مسایل تربیتی ، داستان