ارزیابی توان تفرج پارک های ملی دریایی با تاکید بر توسعه تورسیم : پارک ملی دریایی نای بند

محدوده مطالعاتی این تحقیق، پارک ملی دریایی نای بند در منتهی الیه جنوب شرقی شهر کنگان در استان بوشهر و هدف از انجام آن ارزیابی توان اکولوژیکی جهت کاربری توریسم برای بخش خشکی و دریایی این پارک می باشد.بدین منظور پس از شناسایی منابع محیط زیستی محدوده مورد بررسی و تهیه نقشه های مورد نیاز با استفاده از روش اکولوژی سیمای سرزمین و با بهره گیری از سامانه اطلاعات جغرافیایی GIS با استفاده از معیارهای ملی و بین المللی، ارزیابی توان اکولوژیک منطقه برای فعالیتهای تفرجی و تکنیک رویهم اندازی نقشه ها، نواحی مناسب تفرج گسترده و متمرکز برای دو بخش خشکی و دریایی پارک شناسایی شد.بر این اساس برای کاربری تفرج در بخش خشکی دو طبقه 1 و 2 و برای بخش آبی یک طبقه مشخص گردید.سپس با توجه به توسعه اقتصادی رو به رشد در پیرامون منطقه و با توجه به موقعیت نواحی حفاظتی و حساس در محدوده مورد مطالعه، ناحیه بندی تفرجی نهایی صورت گرفت .پس از زون بندی و تعیین کاربری های مناطق تحت حفاظت، بر اساس اطلاعات بدست آمده از شناسایی منابع بیوفیزیکی و اقتصادی – اجتماعی، زون ها بعنوان مکمل های اهداف مدیریت، برنامه ریزی شده و برنامه ها در سه سطح بلند مدت 25) تا 50 سال) ، میان مدت ( 5-25 سال) و (کوتاه مدت 5 سال) برای پارک ارایه گردید. به علت افزایش جمعیت مهاجر در منطقه، تقاضا برای توریسم روز به روز افزایش می یابد و به علت ظرفیت برد اندک پارک برای فعالیت های تفرجی، پارک ملی نای بند دیگر جوابگوی این حجم توریست نخواهد بود.لذا در بخش برنامه ها دو دسته برنامه تعیین شده است که دسته اول خارج نمودن فعالیت های تفرجی از منطقه پارک ملی نای بند به مناطق خارج از آن با اولویت بالاتر و در دسته دوم ساماندهی به فعالیت های تفرجی پارک قرار دارند.

کلیدواژه ها:

ارزیابی توان اکولوژیک ، پارک ملی دریایی نای بند ، تفرج گسترده ، تفرج متمرکز