تاثیر حاد دو نوع فعالیت بدنی هوازی و بی هوازی بر سطوح سرمی عامل تغذیه ای مشتق از مغز و کورتیزول مردان فعال

هدف: هدف از این پژوهش مقایسه ی تاثیر دو نوع فعالیت بدنی واماندهساز هوازی و بی هوازی بر سطوح BDNF و کورتیزول سرمی و ارتباط آن ها با هم میباشد.مواد و روشها: 16 نفر از دانشجویان فعال به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول آزمون وامانده ساز بی هوازی کانینگهام و فالکنر و گروه دوم آزمون وامانده ساز هوازی استراند را انجام دادند. نمونه های خونی قبل و بلافاصله پس از تمرین گرفته شد.یافته ها: نتایج آزمون t همبسته نشان داد که هر دو نوع ورزش حاد واماندهساز هوازی و بیهوازی موجب افزایش معنیدار BDNF شدند <0/05) .(p همچنین اجرای یک جلسه ورزش تا حد واماندگی از نوع هوازی باعث کاهش معنی دار (p <0/05) و از نوع بیهوازی باعث افزایش غیرمعنی دار(P> 0/05) در سطوح سرمی کورتیزول گردید. بین سطوح کورتیزول و BDNF در هر دو گروه آزمودنی همبستگی معنیداری وجود نداشت .(P> 0/05) به علاوه، آزمون t مستقل نشان داد تفاوت معنیداری بین گروههای هوازی و بی هوازی در سطوح سرمی BDNF و کورتیزول وجودندارد .(P> 0/05)بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده ی تاثیرات قابل توجه و مثبت تمرینات وامانده ساز حاد هوازی و بی هوازی بر سطوح سرمی BDNF میباشد. با توجه به عدم ارتباط معنی دار بین این دو عامل می توان بیان داشت احتمالا اجرای فعالیتهای حاد هوازی و بیهوازی موجب افزایش کورتیزول تا حدی که باعث سرکوب و کاهش سطوح BDNF در افراد فعال شود نمیگردد و از این رو خطری برای سلامت دستگاه عصبی به شمار نمیرود.

کلیدواژه ها:

BDNF ، کورتیزول ، فعالیت حاد هوازی و بی هوازی