مقایسه تاثیر زمانهای تحت تنش مختلف در مرحله برون گرای فعالیت مقاومتی پویا بر شاخص های کوفتگی عضلانی تاخیری

پژوهشحاضربهمنظورمقایسهتاثیر زمانهای تحتتنش مختلف در مرحلهبرونگرای فعالیت مقاومتی پویا برشاخصهای کوفتگی عضلانی تاخیری انجام شد. بدینمنظور، 32 آزمودنی مرد غیرورزشکار (با میانگین سنی 21/71± 2/88 سال، قد 175/21± 5/42 سانتیمتر، وزن 71/87± 8/4 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 23/60± 3/28 کیلوگرم بر مترمربع و درصد چربی بدن (19/18 ± 4/79 بهصورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. شایانذکر است که آزمودنیها بهصورت تصادفی به چهار گروه با نسبت هایی از بخش درونگرا به برونگرا تقسیم شدند که به ترتیب دارای نسبت های یک به یک، یک به دو، یک به سه و یک به چهار بودند. شاخص های اندازه گیری نیز شامل: کراتین کیناز سرم، لاکتات دهیدروژناژ و درک درد عضلانی بود. شاخصهای موردنظر قبل از فعالیت مقاومتی و 24 و 48 ساعت پس از آن اندازه گیری گردیدند. علاوهبراین، تجزیه وتحلیل داده های درون گروهی با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر انجام شد و به منظور بررسی تفاوت بین گروهها از آزمون ANOVA استفاده گردید. یافته ها نشان میدهد که میزان کراتین کیناز و درک درد در هر چهار گروه در 24 و 48 ساعت پس از فعالیت مقاومتی افزایش معناداری داشته است ( .(P≤ 0.05 همچنین، بین گروه یک به یک و یک به دو نیز نسبت به گروه یک به چهار تفاوت معناداری مشاهده شد .(P≤ 0.05) علاوه براین، میزان لاکتات دهیدروژناژ در هر چهار گروه تنها در 24 ساعت پس از فعالیت افزایش معناداری داشت (P≤0.05) و تفاوتی بین گروه ها دیده نشد. نتایج حاکی از این است که افزایش زمان تحت تنش به صورت نسبت یک به چهار (سرعت آهسته اجرا) میتواند باعث افزایش تخریب عضلانی و ایجاد کوفتگی عضلانی تاخیری شود.

کلیدواژه ها:

زمان تحت تنش ، کراتین کیناز ، لاکتات دهیدروژناژ ، کوفتگی عضلانی تاخیری