اثر تمرینات اینتروال هوازی بر سطوح خونی مالون دی آلدیید، ظرفیت ضداکسایشی تام و پروفایل لیپیدی در زنان غیرفعال

هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی آثار تمرینات اینتروال هوازی بر سطوح خونی مالون دی آلدیید و ظرفیت ضداکسایشی تام در زنان غیرفعال بود. تعداد 30 نفر زن غیر ورزشکار، سالم و غیر سیگاری (سن: 27/6±5/5 سال، وزن: 64/2±3/4 کیلوگرم) به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه تمرین اینتروال هوازی و کنترل تقسیم شدند. تمرین اینتروال در ابتدا به مدت 30 دقیقه با تناسب 1 به 1 شامل دویدن با شدت 60 درصد حداکثر ضربان قلب و پیادهروی سریع انجام شد. از هفته چهارم به 45 دقیقه و به تناسب 2 به ) 1 دویدن- پیاده روی) و از هفته یازدهم تا چهاردهم به 60 دقیقه به نسبت 3 به 1 افزایش یافت. شدت توالیهای تمرینی در جلسات پایانی به 85 درصد ضربان قلب بیشینه میرسید. قبل و بعد از دوره تمرینی، متغیرهای مورد مطالعه با استفاده از آزمون t مستقل و همبسته تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد چهارده هفته تمرین اینتروال هوازی، باعث کاهش در مقادیر 5/5±1/48) MDA به 3/6±0/77 میلی مول) و افزایش در 1/98± 0/49) TAC به 2/99±0/32 میلیمول) شده بود .(P<0.05) حداکثر اکسیژن مصرفی نیز در گروه تمرین افزایش معناداری یافته بود .(P<0.05) همچنین، مقادیر 3/6±0/77) MDA در برابر 4/9±0/37 میلیمول) و 2/21± 0/52) TAC در برابر 2/99±0/32 میلیمول) در گروه تمرین اینتروال نسبت به گروه کنترل پس از 14 هفته به طور معناداری کمتر بود .(P<0.05) سطوح خونی LDL، TChol، TG نیز به طور معناداری در گروه تمرین هوازی نسبت به کنترل کمتر و HDL بیشتر بود .(P<0.05) به طور کلی، یافته ها نشان داد تمرینات هوازی منظم به صورت اینتروال با افزایش در مدت و شدت سبب کاهش شاخص های استرس اکسایشی و پراکسیداسیون لیپیدی می شود و همزمان با آن پروفایل لیپیدی خون نیز بهبود مییابد.

کلیدواژه ها:

تمرینات اینتروال هوازی ، پراکسیداسیون لیپیدی ، استرس اکسایشی ، نیمرخ لیپیدهای خون