مدل سازی کیفیت خاک مناطق بیابانی رشتخوار تحت تاثیر تاغکاری با استفاده از تحلیل های آماری چندمتغیره

مناطق خشک محیط های اکولوژیک حساس و شکننده و مستعد بیابانزایی هستند. این مناطق بحرانی که در آنها بیابان زایی رخ میدهد، پایداری اکولوژیک بیابان ها را تعیین مینماید. به منظور مقابله با گسترش بیابان و خطرات ناشی از آن، طرح های احیای بیابان با کاشت گونه های مختلف اجرا میگردد که میتوانند ویژگی های خاک را تحت تاثیر قرار دهند. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر گیاه سیاه تاغ بر روی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک و تعیین شاخص های کیفیت خاک در روستای آهنگران واقع در جنوب غربی شهرستان رشتخوار میباشد. به این منظور، 45 نمونه از سه منطقه شاهد، بین دو تاج و زیر تاج پوشش گیاهی جمع آوری گردید و ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده حاکی از وجود اختلاف معنیدار pH، آهک، هدایت الکتریکی، رطوبت اشباع، رس، ماسه، کربنات و ازت کل بین سه منطقه نمونه برداری میباشد. با استفاده از تکنیک های آماری چندمتغیره مانند تحلیل عاملی، تحلیل مازاد داده و تحلیل کانونیک توابع تشخیص مدل کیفیت خاک بر اساس سه منطقه تعیین گردید که نتایج نشان داد pH و آهک با بیشترین ضرایب از مهمترین شاخص های تعیین کیفیت خاک تحت تاثیر تاغکاری در منطقه ی مطالعاتی میباشند و در مجموع شاخص کیفیت خاک در مناطق بین تاج پوشش و زیر تاج پوشش دارای اختلاف معنی داری با منطقه شاهد (بدون پوشش تاغ) است.

کلیدواژه ها:

فرسایش بادی ، بیابانزایی ، خصوصیات خاک ، مدل کیفیت خاک