تجلی نقوش گرفت و گیر در فرش دوره صفوی

موضوع شکار و نقوش حیوانی یکی از مهمترین و اثرگذارترین نقوشی است که می توان آنها را از دیرباز تاکنون در هنر ایران مشاهده نمود. این نقوش که در بر گیرنده مفاهیم دینی و اسطورهای کهن، بیان کننده موقعیت جغرافیایی و طبیعی محل زندگی بشر و آمال و آرزوهای وی و همچنین قدرت طلبی و تنازع بقا بوده، سالیان متمادی است که به بهترین نحو ممکن به دست بشر زمان خود طراحی و در هنرهای گوناگونی به اجرا در آمده است. اهمیت نقوش حیوانی و شکار تا بدان جا است که همواره تکرار شده و در هر دوره نیز، ویژگی های خاص خود را چه از نظر مفاهیم موجود و چه تنوع حیوانات در حال نبرد و ترکیب بندی های مختلف حفظ نموده و با نوآوری هایی ارایه گردیده است. این گفتار می کوشد به یکی از انواع نقوش حیوانی و شکار در هنر ایران، یعنی نقوش گرفت و گیر پرداخته، به طور اجمالی نمونه هایی را از دوران باستان تا پس از دوره صفویه معرفی نماید و در نهایت جلوه هایی از این نقوش را از نظر تنوع حیوانات و نوع ترکیب بندی های موجود، در چند نمونه از فرش های شکارگاهی و جانوری عصر صفوی مورد مطالعه قرار دهد.

کلیدواژه ها:

فرش صفوی ، طرح شکارگاهی ، نقوش گرفت و گیر