مقایسه دو روش تقویتی عضله چهارسر رانی در محیط خشکی و محیط آب بر درد، عملکرد، تعادل ایستا و پویای زنان مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال

سندروم درد پاتلوفمورال یکی از رایج ترین آسیب های مفصل زانو است که در جوانی و بیشتر درمیان زنان شایع است. به دلیل وجود درد، ضعف عضلانی و کاهش حس عمقی مفصل زانو، تعادل دراین افراد دچار نقصان است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه دو روش تمرین درمانی در محیطخشکی و آب بر بهبود درد، عملکرد حرکتی، تعادل ایستا و پویای افراد مبتلا به سندروم دردپاتلوفمورال است. در این تحقیق که به روش نیمه تجربی انجام شد، 20 زن مبتلا به سندروم دردپاتلوفمورال شرکت و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین درمانی در آب و خشکی تقسیم شدند.دو گروه هشت هفته و هر هفته به مدت سه جلسه تمرین درمانی دریافت کردند. از پرسشنامه هایدرد VAS و عملکرد حرکتی کوجالا kujala، آزمون تعادل ایستای شارپند رومبرگ و آزمون تعادلپویای ستاره، قبل و بعد از دوره تمرینی برای اندازه گیری درد، عملکرد، تعادل ایستا و پویااستفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و انجام آزمون های آماری لازم در این مطالعه از نرم افزارSPSS نسخه 18 استفاده شد. سطح معنی داری 0/05 در نظر گرفته شد. هر دو گروه پس از هشت هفته تمرین درمانی در مقیاس درد، عملکرد حرکتی، شاخص تعادل ایستا و پویا تفاوت معنی دارینشان دادند (p<0/05). مقایسه داده های پس آزمون بین دو گروه در مقیاس درد، عملکرد حرکتی،شاخص تعادل ایستا و پویا تفاوت معنی داری را نشان نداد (p> 0/05). بر اساس یافته های اینپژوهش، انجام تمرین درمانی در آب و خشکی موجب کاهش درد، بهبود عملکرد، بهبود تعادلایستا و پویا در مبتلایان به سندروم درد پاتلوفمورال می شود. اگرچه نتایج آماری تفاوت معنیداری را بین دو گروه در پس آزمون نشان نداد، تفاوت موجود در میانگین درصد تغییرات دو گروهنشان میدهد انجام تمرینات در آب بر کاهش درد، بهبود عملکرد، تعادل ایستا و پویای افراد مبتلابه سندروم درد پاتلوفمورال تاثیر کلینیکی بیشتری نسبت به خشکی دارد. با توجه به نتایج، انجامحرکت درمانی در آب به عنوان روشی موثر برای درمان مبتلایان به سندروم درد پاتلوفمورالتوصیه می شود.

کلیدواژه ها:

سندروم درد پاتلوفمورال ، تمرین درمانی ، تعادل